شعر امروز
ما آدم‌های بدی نبودیم فقط می‌ترسیدیم…
ما آدم‌های بدی نبودیم فقط می‌ترسیدیم…
ما خسته بودیم
برای همین یک‌نفس می‌دویدیم
تا خودمان را برسانیم به جاودانگی
_آن خانۀ پر اتاق_
و جیرجیرهای ابدیِ تاریکی
ما عاشقِ هیچکدام از این مردها نبودیم
فقط می‌ترسیدیم
و به دریا نمی‌رسیدیم
ما خسته بودیم
برای همین یک‌نفس می‌دویدیم
تا به پاسخ‌هایی ساده‌تر رسیده باشیم
به اینکه بهتر است
آب‌هایی بمانیم در تُنگ
تنگ‌هایی بمانیم بی‌آب
مگر چقدر می‌شود
به یک ماهیِ راهی
دل خوش کرد؟
ما آدم‌های بدی نبودیم
فقط می‌ترسیدیم
و ملخ‌هایی می‌شدیم
که هجوم می‌بردیم به مزرعه‌ها
هجوم می‌بردیم به قداست بی‌لک میوه‌ها
هجوم می‌بردیم به ژتون‌های غذا
هجوم می‌بردیم به باجه‌های بانک
آیا عدالت همین نیست؟
وقتی هیچکس صدایت را نمی‌شنود
جز میکروفن‌هایی که روی قلبت کار گذاشته‌اند
نه برای درک زنده بودنت
نه برای آن ماه که در تاریکی‌هایت داری
تا پوتین‌های پارۀ پر ریگت را بالا بیاورند
آیا عدالت همین نیست؟
که ما انارهایی باشیم بر شاخه
سیلی‌هایی که درخت با آن
صورتش را سرخ می‌سازد؟
آیا عدالت همین نیست؟
مقابل آن سفرۀ شام
که تا می‌آیی یک لقمه بیشتر برداری
خودش را جمع می‌کند
با خورشیدی
که نمی‌تواند شب را از ریشه دربیاورد؟
ما آدم‌های بدی نبودیم
فقط می‌ترسیدیم و می‌خواستیم
سهممان کمی بیشتر باشد
اما وقتی هیچ‌چیز هیچ چیز را تمام نمی‌کند
عزیزم
این دکمه‌های براق را
که از سر آستین‌های «فروغ» کنده‌ای
دوباره به شومیز شعرهای ابریشمی او برگردان
دزدی هم باید دلیل بهتری داشته باشد
ما خسته بودیم
برای همین دیگر نمی‌دویدیم
و روی تنور تخت‌هایمان سرد می‌شدیم
و پشت نیمکت فست‌فودی‌های ساده
از دهن می‌افتادیم
ما عاشق نبودیم
و دیگران را با تعارفاتی از این دست
دلخوش می‌کردیم:
عزیزم من فکر می‌کنم
این ساندویچ که روی میز است
برای یک نفر زیادی باشد
نصفش را هم تو گاز بزن هم‌تاریکی
منبع
مجموعه شعر کافه کاتارسیس
آیدا گلنسایی
نشر آن‌سو
ویراست دوم
صص 73-76
ما آدم‌های بدی نبودیم فقط می‌ترسیدیم…
مطالب بیشتر
- ورق پاره‌های زندان نوشته بزرگ علوی
- نگاهی به رمان داغ ننگ اثر ناثانیل هاثورن
- تهنیت تولد دکتر محمد دهقانی
- کافکا در کرانه نوشته هاروکی موراکامی
- انواع عشق در اشعار نزار قبانی
- انتشار ویراست دوم مجموعه شعر کافه کاتارسیس
آلن دوباتن و فلسفهای مهربانتر از موفقیت!
درنگی در جهانِ بهتآور، درخشان، گیجکننده و پیچیدۀ ویلیام فاکنر
چرا رمان نمی‌تواند شعر را شکست دهد؟
جورجو آگامبن: بالاترین مرتبۀ امید و خوشبینی، شجاعتِ ناامیدی است
گوستاو فلوبر از نگاه ماریو بارگاس یوسا
درنگی در جهانِ بهتآور، درخشان، گیجکننده و پیچیدۀ ویلیام فاکنر
چرا رمان نمی‌تواند شعر را شکست دهد؟
گوستاو فلوبر از نگاه ماریو بارگاس یوسا
جورجو آگامبن: بالاترین مرتبۀ امید و خوشبینی، شجاعتِ ناامیدی است
آلن دوباتن و فلسفهای مهربانتر از موفقیت!
-
پنجره‌ای برای لبخند به زندگی3 ماه پیشدرمان پوچی به سبکِ ژان پل سارتر
-
پنجره‌ای برای لبخند به زندگی2 ماه پیشپس به نام زندگی / هرگز مگو هرگز
-
لذتِ کتاب‌بازی2 ماه پیشجشن بی‌معنایی میلان کوندرا: ادای احترامی به رابله و پانورژ!
-
مولوی خوانی3 ماه پیش«در هوایت بی‌قرارم روز و شب» با صدای شهرام ناظری
-
لذتِ کتاب‌بازی3 ماه پیشنگاهی به نمایشنامۀ «بانویی از تاکنا» نوشتۀ ماریو بارگاس یوسا
-
پنجره‌ای برای لبخند به زندگی3 ماه پیش«زیباییِ وصلۀ ناجور بودن»: لیدیا یوکناویچ
-
تحلیل نقاشی2 ماه پیشنگاهی به «بوسه» اثر گوستاو کلیمت
-
پنجره‌ای برای لبخند به زندگی3 ماه پیشرمان «دشمن عزیز» نوشتۀ جین وبستر: دعوت به مذهبی مبارزتر!