برای آشتی با طبیعتِ درون…
مثل سکوتهای میان کلامهای محبت…
زندگی قلب مرا تکرار خواهد کرد…
برای فروغ فرخزاد و علاقهاش به برف…
«عشق» خود فرداست، خود همیشه است…
برای سپاسگزاری…
حال بینظیر شکفتگی؛ بهرغم مِه…
باران، موسیقی و خدایی که در این نزدیکیست…
موسیقی ما را با خود خواهد برد…