موسیقی کلاسیک

چند لحظه سکوت به احترامِ باخ

چند لحظه سکوت به احترامِ باخ

یوهانس سباستین باخ

باخ! نام او عملا مترادف با موسیقی باروک است، و در اواخر قرن ۱۸ او به استاد مسلم آهنگ ‌سازی تبدیل شد. گروه همسرایان، ابزارهای موسیقی به کار گرفته شده، سازها و گروه ارکستر به شدت تکنیکی و سازمان ‌یافته بودند و او را تبدیل به معدنی غنی از آهنگ سازی کردند. او در طول زندگی خود، بیش از ۲۰۰ کانتات، کنسرتو، و سوئیت را تولید کرد که هنوز در میان زیباترین قطعات همه زمان قرار می‌گیرند.

آهنگسازی با شکوه با سبک باروک، یوهان سباستین باخ به دلیل سن خود و کارهایش که با پیچیدگی‌های موسیقی و نوآوری‌های سبکی همراه بود، همیشه مورد احترام است.

خلاصه زندگی نامه

در تاریخ ۳۱ مارس سال ۱۶۸۵ میلادی، یوهان سباستین باخ در آیزناخ، تورینگن، آلمان متولد شد. او در اوایل قرن ۱۸ جایگاه خود را در موسیقی پیدا کرد و و در سبک های مختلف شروع به نوازندگی کرد. او در این زمان آهنگ های مشهوری چون “توکاتا و فوگ در ر مینور” را ساخت. برخی دیگر از آثار شناخته شده او به نام های ” مَس در سی مینور”، “کنسرتوهای براندنبورگ” و تمرین کلاویه ها” هستند. امروزه او یکی از بزرگ‌ترین آهنگسازان غربی در تمام زمان‌ها محسوب می‌شود.

کودکی

در ۳۱ مارس ۱۶۸۵ در آیزناخ آلمان به دنیا آمد و در بیست و از خانواده‌ای موسیقی‌ دانان وارد این عرصه شد. پدر او، یوهان آمبروزیوس باخ، به عنوان نوازنده در شهر آیزناخ فعالیت می‌کرد، و باور بر این است که او به یوهان جوان نواختن ویولون را آموخته است.

در سن هفت‌ سالگی، باخ به مدرسه رفت و در آنجا آموزش‌های مذهبی دید و درس های لاتین و دیگر درس ها را مورد مطالعه قرار داد. ایمان لوتری باخ، آثار موسیقی بعدی او را تحت‌ تاثیر قرار ‌داد. او در سن ۱۰ سالگی، پس از مرگ پدر و مادرش یتیم شد. برادر بزرگ‌ترش یوهان کریستوف، که نوازنده کلیسا در اردورف بود، سرپرستی او را پذیرفت. یوهان کریستوف چندین دستور موسیقایی را به برادر کوچک‌ترش آموخت و او را در مدرسه‌ای محلی نام‌ نویسی کرد. باخ تا ۱۵ سالگی با خانواده برادرش زندگی می‌کرد.

باخ به زیبایی سوپرانو می‌خواند و به او کمک کرد تا در مدرسه‌ای در لونبرگ آموزش خود را ادامه دهد. مدتی پس از ثبت نام او در مدرسه و با تغییر صدای او، باخ شروع به نواختن ویولن وهارپسیکورد کرد. باخ به شدت تحت ‌تاثیر یک نوازنده ارگ محلی به نام “بوهم” قرار داشت. در ۱۷۰۳ به عنوان یک موسیقی‌دان در دربار دوک یوهان ارنست در وایمار مشغول به کار شد. در آنجا، در مقام یک موسیقی‌دان، به طور تمام وقت کار می‌کرد و گاهی ویولن می‌نواخت و مسئول نواختن ارگ کلیسا هم بود.

آغاز کار

باخ شهرتی رو به رشد را به عنوان نوازنده ای عالی پشت سر گذاشت، و این مهارت بسیار تکنیکی او سبب شد تا به عنوان نوازنده ارگ در کلیسای جدید آرنشتات منصوب شود. این کلیسا امروزه به کلیسای باخ شهرت دارد. او مسئول تنظیم و نواختن موسیقی برای امور مذهبی و رویدادهای خاص و نیز آموزش موسیقی بود. باخ مردی مستقل و گاهی مغرور بود و کار با شاگردانش به خوبی پیش نمی‌رفت و از جانب مقامات کلیسا مورد سرزنش قرار می‌گرفت که چرا به اندازه کافی با آنان تمرین نمی‌کند.

در سال ۱۷۰۵ باخ برای چند ماه ناپدید شد اما این کار کمکی به وضعیت او نکرد. در حالی که تنها چند هفته از ترک کلیسا از سوی باخ می‌گذشت، او به لوبک رفت تا ارگ نوازی نوازنده معروفدیتریش بوکسته هود را بشنود، و مدت اقامت خود را بدون اطلاع به کسی در آرنشتات تمدید کرد.

در سال ۱۷۰۷ باخ شادمانه آرنشتات را برای شغل نوازندگی ارگ در کلیسای سنت بلز در شهر مولهاوزن ترک کرد. با این حال، این حرکت به همان خوبی که او برنامه‌ ریزی کرده بود، از آب در نیامد. سبک موسیقی باخ با مخالفت کشیش کلیسا روبرو شد. باخ ترتیبات پیچیده را در موسیقی به وجود می‌آورد و علاقه به ترکیب ملودی های مختلف با یکدیگر را داشت. کشیش معتقد بود که موسیقی کلیسا باید ساده باشد. یکی از مشهورترین آثار باخ در این دوران “زمان خدا بهترین زمان است” یا “Gottes Zeit ist die allerbeste Zeit”، که نام دیگر آن “actus Tragicus” است.

کار برای دربار

پس از یک سال، باخ در دربار دوک ویلهلم ارنست در وایمار به عنوان نوازنده ارگ منصوب شد. در مدتی که برای دوک کار می‌کرد، آوازهای متعدد کلیسایی و برخی از بهترین ساخته‌های خود را برای ارگ نوشت. باخ در وایمار بهترین کارهای خود را نوشت از جمله ” توکوتا و فوک در ر مینور “، که یکی از محبوب ‌ترین قطعات او برای ارگ است. او همچنین ” Herz und Mund und Tat ” را نوشت که یکی از بهترین کانتاتاهای اوست، به این قطعه “قلب و دهان و عمل و زندگی” هم گفته می‌شود. یک بخش از این کانتات به نام ” Jesu, Joy of Man’s desiring “، بسیار معروف و محبوب است.

در سال ۱۷۱۷، باخ با شاهزاده لئوپولد از آنهالت – کوتن درباره همکاری به توافق رسید. ولی دوک ویلهلم ارنست هیچ علاقه‌ای به این توافق باخ نداشت و حتی برای چند هفته او را زندانی کرد. در اوایل دسامبر، باخ آزاد شد و به او اجازه داده شد تا به کوتن برود. شاهزاده لئوپولد به موسیقی علاقه داشت. او ویولن می‌نواخت و اغلب در هنگام سفر از همه جا پارتیتور می‌خرید.

زندگی با شاهزاده لئوپولد

در حالی که در کوتن، باخ بیشتر زمان خود را به ساختن موسیقی بی کلام اختصاص داده بود، اما در کنار آن نواختن کنسرتو برای ارکسترها، سوئیت های رقص و سونات را نیز ادامه می‌داد. او همچنین قطعاتی برای سازهای سولو، از جمله برخی از بهترین تک نوازی های ویولن را نوشت. تک نوازی های باخ نشان از تهعد عظیم او به حضرت عیسی را دارد چنانچه در اغلب آثارش می‌توان نام مستعار I.N.J که به لاتین به حروف اول “Nomine Jesu” که همان نام عیسی اشاره دارد را دید.

به احترام دوک براندنبورگ، در سال ۱۷۲۱، باخ مجموعه کنسرتوهای ارکستر را که با نام ” کنسرت های براندنبورگ” شناخته می‌شود منتشر کرد. این مجوعه به عنوان بزرگترین آثار باخ شناخته می‌شود. در همان سال شاهزاده لئوپولد ازدواج کرد و عروس جدید دربار سبب شد تا علاقه موسیقایی شاهزاده از بین برود. باخ نخستین کتاب خود را با عنوان “تمرین کلاویه ها” در همین دوران به پایان رساند. او در نظر داشت تا با این کتاب تکنیک ها و متدهای یادگیری را با کنار هم قرار دادن مجموعه قطعات صفحه کلید به دانش آموزان آموزش دهد. در سال ۱۷۲۳ به دلیل منحل شدن ارکستر از سوی شاهزاده، باخ تصمیم گرفت کوته را برای همیشه ترک کند.

آثار بعدی در لایپزیگ

پس از بررسی مقام جدید خود در لایپزیگ، باخ قراردادی را امضا کرد که به موجب آن نوزانده و معلم جدید کلیسای سن توماس می‌شد. برای موقعیت خود لازم بود که در مدرسه توماس به عنوان معلم هم تدریس کند. باخ هر هفته بنا به نیازهای کلیسا، دو کانتات ساخت. برای مثال “کریسمس” مجموعه‌ای از شش کانتات است که در تعطیلات نواخته می‌شوند.

باخ همچنین از کتاب مقدس تفاسیر موسیقایی را با استفاده از گروه کر، بند ترانه، آریاها و اپرا به وجود آورد. این آثار به “Passions” معروف هستند که معروف ‌ترین آن‌ها “Passion According to St. Matthew” است. این ترکیب موسیقی که در سال ۱۷۲۷ یا ۱۷۲۹ نوشته شده است، داستان فصل‌های ۲۶ و ۲۷ انجیل متی را می‌گوید. این قطعه به عنوان بخشی از مراسم “آدینه نیک” به اجرا درآمد.

یکی از کارهای قدیمی کلیسایی اش “Mass in B minor” است. باخ بخش‌هایی از آن را در سال ۱۷۳۳ به نام Kyrie و Gloria، توسعه داد که به عنوان برگزیده فلمرو ساکسونی معرفی شد. باخ تا سال ۱۷۴۹، نوشتن کامل موسیقی سنتی لاتین را به پایان نرساند. و کارهایی که کامل انجام شده بودند هرگز در دوران زندگی اش اجرا نشدند.

سال‌های پایانی عمر

در سال ۱۷۴۰ باخ با وجود مشکلات بینایی به کار خود ادامه داد. او آنقدر حالش خوب بود که بتواند سفر کند و اجرا داشته باشد و از فردریک کبیر، پادشاه پروس در سال ۱۷۴۷ بازدید کند. او برای شاه می‌نواخت و ترکیب‌بندی جدیدی را در آن دوران ساخت. پس از بازگشت به لایپزیگ، باخ قطعه را اصلاح کرد و مجموعه‌ای از فوگ ها را به نام “پیشنهاد موزیکال” به فردریک کبیر ارائه کرد.

در سال ۱۷۴۹ باخ شروع به ساخت آهنگی جدید به نام “هنر فوگ” کرد، اما آن را کامل نکرد. او تلاش کرد که با انجام جراحی در سال بعد، بینایی خود را بهبود بخشد، اما این جراحی سبب شد تا او به طور کامل بینایی خود را از دست دهد و کور شود. بعد از آن سال، باخ سکته کرد و در ۲۸ ژوییه ۱۷۵۰ در لایپزیگ درگذشت.

در طول زندگی او، باخ بیشتر به عنوان نوازنده ارگ شناخته می‌شد تا یک آهنگساز. تعداد کمی از آثار او در طول زندگی او منتشر شدند. با این حال، ساخته‌های موسیقی باخ از سوی کسانی چون آمادئوس موتزارت و لودویگ ون بتهوون، که پیرو او بودند مورد تحسین قرار گرفتند. شهرت باخ در سال ۱۸۲۹ زمانی که آهنگساز آلمانی فلیکس مندلسون با شور و شوق و با توجه به سنت متی “Passion According to St. Matthew” را دوباره منتشر کرد، به شکل قابل توجهی بیشتر و بیشتر شد.

از نظر موسیقایی

باخ، در احضار و حفظ احساسات گوناگون استاد بود. او یک نقال متخصص بود، و اغلب از ملودی برای بیان اقدامات یا رویدادها استفاده می‌کرد. در آثار او، باخ از سبک‌های مختلف موسیقی از سراسر اروپا، از جمله فرانسه و ایتالیا، استفاده کرده است. او با استفاده از کنترپوان، چندین ملودی را به طور همزمان می‌نواخت، و همچنین فوگ ها را، و تکرار ملودی با تغییرات جزیی برای خلق آثاری بسیار دقیق از مهارت ها و تکینیک های او بود. او بهترین آهنگساز عصر باروک و یکی از مهم‌ترین شخصیت‌های موسیقی کلاسیک در همه دوران ها به شمار می‌رود.

زندگی شخصی

مکاتبات خصوصی و جزئی باخ سبب شده اند تا در تمام دوران ها از او شخصیتی زنده بر جایی بماند. باخ به خانواده خود وفادار بود. در سال ۱۷۰۶، او با دختر عمویش ماریا باربارا باخ ازدواج کرد. این زوج هفت فرزند داشتند که برخی از آن‌ها در دوران نوزادی جان خود را از دست دادند. در سال ۱۷۲۰، در حالی که باخ با شاهزاده لئوپولد سفر می‌کرد، همسرش ماریا از دنیا رفت. در سال بعد، باخ با خواننده ای به نام آنا مگدالا ولکن ازدواج کرد. آن‌ها سیزده فرزند داشتند و بیش از نیمی از آن‌ها در دوران کودکی مردند.

به طور واضح باخ عشق خود را به موسیقی با فرزندانش به اشتراک می‌گذاشت. از اولین ازدواج او، ویلهلم فریدمان باخ و کارل فیلیپ امانوئل باخ به آهنگسازان و نوازندگانی عالی تبدیل شدند. یوهان کریستوف فریدریش باخ و یوهان کریستیان باخ، که پسران ازدواج دوم او بودند، موفقیت های دنیای موسیقی را دنبال می‌کردند.

(منبع: aradmobile)

مطالب بیشتر