سفر به سرزمین‌های دیگر
دنیای خوشرنگِ قارچها
دنیای خوشرنگِ قارچها
دیدن این قارچ‌های دلربا کار آدم را به آنجا می‌کشاند که از شعرهای «سهراب سپهری» سر دربیاورد.
هم سطر، هم سپید
صبح است.
گنجشک محض می‌خواند.
پاییز، روی وحدت دیوار
اوراق می‌شود.
رفتار آفتاب مفرح
حجم فساد را از خواب می‌پراند:
یک سیب در فرصت مشبک زنبیل
می‌پوسد.
حسی شبیه غربت اشیا
از روی پلک می‌گذرد.
بین درخت و ثانیه‌ی سبز
تکرار لاجورد
با حسرت کلام می‌آویزد.
اما ای حرمت سپیدی کاغذ!
نبض حروف ما
در غیبت مرکب مشاق می‌زند
در ذهن حال، جاذبه‌ی شکل
از دست می‌رود.
باید کتاب را بست
باید بلند شد
در امتداد وقت قدم زد
گل را نگاه کرد
ابهام را شنید
باید دوید تا ته بودن
باید به بوی خاک فنا رفت
باید به ملتقای درخت و خدا رسید
باید نشست
نزدیک انبساط
جایی میان بیخودی و کشف
منبع
هشت کتاب
سهراب سپهری
مجموعه ما هیچ، ما نگاه
صص 264-263
مطالب مرتبط
کافهکاتارسیس «هشتساله» شد…
میخواهم با هرآنچه مرا در برگرفته یکی شوم…
رمانی نامهنگارانه دربارۀ همسر اول دیهگو ریورا، نقاش مکزیکی
چرا حافظ پر آوازهترین شاعر جهان است؟
نوروز بمانید که ایام شمائید…
-
لذتِ کتاب‌بازی1 ماه پیشنامهات رسید، دختر!
-
شعر جهان4 هفته پیششعری از پابلو نرودا برای «معصومه کریمی»
-
تحلیل داستان و نمایش‌نامه4 هفته پیشنگاهی به رمان «بچه‌آهو» اثر ماگدا سابو
-
موسیقی بی کلام2 هفته پیش«نازنینِ ناتمام» اثر مزدافر مؤمنی
-
موسیقی بی کلام1 ماه پیشما هیچ، ما نگاه…
-
تحلیل نقاشی4 هفته پیشنگاهی به چند نقاشی پل سزان
-
به وقتِ شنیدنِ شعر1 ماه پیش«ارغوان» شعر و صدا: هوشنگ ابتهاج
-
موسیقی بی کلام2 هفته پیشنرم نرمک می‌رسد اینک بهار…