داروگ

داروگ

خشک آمد کشتگاه من

در جوار کشت همسایه

گرچه می‌گویند: «می‌گریند روی ساحل نزدیک

سوگواران در میان سوگواران»

بر بساطی که بساطی نیست

در درون کومه‌ی تاریک من که ذرّه‌ای با آن نشاطی نیست

و جدار دنده‌های نی به دیوار اطاقم دارد از خشکیش می‌ترکد

-چون دل یاران که در هجران یاران-

قاصد روزان ابری، داروگ! کی‌ می‌رسد باران؟

منبع

مجموعه اشعار

نیما یوشیج

انتشارات نیلوفر

چاپ چهارم

ص520

مطالب مرتبط

1. آخر شاهنامه
2. در خیابان‌های سرد شب
3. از آب‌ها به بعد