شعر جهان
شعر ناظم حکمت در روزهای کرونایی با صدای رضا بابک
شعر ناظم حکمت در روزهای کرونایی با صدای رضا بابک
«رفقای بیمار!
ما شفا خواهیم یافت
دردها و رنج‌هامان پایان می‌پذیرند
آرامش خواهد آمد
آرام آرام
در غروبی گرم
از شاخه‌های سبز سنگین فرو خواهد ریخت
رفقای بیمار!
اندکی بیش دوام آرید!
بیرون در مرگ نه
که زندگی
در انتظار ماست
بیرون در جهانی پر شور نشسته
مثل یک لیمو خشکیدن
مثل یک شمع آب شدن
مثل یک درخت افرا فروافتادن
در شان ما نیست
ما نه لیموییم
نه شمع
نه درخت افرا
ما مردمیم!
می‌دانیم چگونه امید را با دارو در هم بیامیزیم
چگونه به پا خیزییم
زندگی کنیم
و باز بیابیم طعم نمک،
خاک
و آفتاب را».
منبع: ایسنا
مطالب بیشتر
استیون برت: چرا مردم به شعر نیاز دارند؟
ویلیام فاکنر: هنرمند هيچ اخلاقی نمیشناسد
همنوا با تپش زمین…
در گلوی نور، آواز بهاری بود…
بریدهای از کتاب «آسایش» نوشتۀ مت هیگ
استیون برت: چرا مردم به شعر نیاز دارند؟
ویلیام فاکنر: هنرمند هيچ اخلاقی نمیشناسد
بریدهای از کتاب «آسایش» نوشتۀ مت هیگ
بگذار در این ساعتِ دل، به هم نزدیک شویم- هر روز یک قدم
چرا «گلابی» مهم است؟
-
پنجره‌ای برای لبخند به زندگی3 ماه پیشپس به نام زندگی / هرگز مگو هرگز
-
لذتِ کتاب‌بازی3 ماه پیشجشن بی‌معنایی میلان کوندرا: ادای احترامی به رابله و پانورژ!
-
تحلیل نقاشی3 ماه پیشنگاهی به «بوسه» اثر گوستاو کلیمت
-
لذتِ کتاب‌بازی3 ماه پیشبریدههایی از کتاب «زیبا مثل ماگنولیا» دربارۀ زندگی و آثار فریدا کالو
-
پنجره‌ای برای لبخند به زندگی2 روز پیشاستیون برت: چرا مردم به شعر نیاز دارند؟
-
نوبل‌خوانی2 ماه پیشدرنگی در جهانِ بهت‌آور، درخشان، گیج‌کننده و پیچیدۀ ویلیام فاکنر
-
دربارۀ شعر و شاعری2 ماه پیشچرا رمان نمی‌تواند شعر را شکست دهد؟
-
پنجره‌ای برای لبخند به زندگی3 ماه پیشگزیدهای از بهترین سخنرانی‌های «اپرا وینفری»