شعر جهان
شعر ناظم حکمت در روزهای کرونایی با صدای رضا بابک
شعر ناظم حکمت در روزهای کرونایی با صدای رضا بابک
«رفقای بیمار!
ما شفا خواهیم یافت
دردها و رنج‌هامان پایان می‌پذیرند
آرامش خواهد آمد
آرام آرام
در غروبی گرم
از شاخه‌های سبز سنگین فرو خواهد ریخت
رفقای بیمار!
اندکی بیش دوام آرید!
بیرون در مرگ نه
که زندگی
در انتظار ماست
بیرون در جهانی پر شور نشسته
مثل یک لیمو خشکیدن
مثل یک شمع آب شدن
مثل یک درخت افرا فروافتادن
در شان ما نیست
ما نه لیموییم
نه شمع
نه درخت افرا
ما مردمیم!
می‌دانیم چگونه امید را با دارو در هم بیامیزیم
چگونه به پا خیزییم
زندگی کنیم
و باز بیابیم طعم نمک،
خاک
و آفتاب را».
منبع: ایسنا
مطالب بیشتر
بریدههایی از نامههای «صادق هدایت» به حسن شهیدنورایی
اشعاری از «عطار نیشابوری» با صدای محمدرضا شجریان
ای کاش عشق را زبانِ سخن بود…
بمیرید بمیرید در این عشق بمیرید…
دوستت دارم بیآنکه بخواهمت…
پرهام طاهرخانی و «ناطور دشت» نوشتۀ سلینجر
مناظرۀ دیدنی «اسلاوی ژیژک» و «جردن پترسون»
فلسفه‌ای مهربان‌تر از موفقیت!
نگاهی به کتاب «قرن من» نوشتۀ گونتر گراس
بریدهای از کتاب «عشق در دو نگاه»؛ نرگس انتخابی
-
نویسندگان/ مترجمانِ ایران1 ماه پیشخاطراتی از دکتر عبدالحسین زرین‌کوب
-
تحلیل نقاشی1 ماه پیشدرنگی در جهان و آثار رامبرانت
-
هر 3 روز یک کتاب1 ماه پیشویلیام فاکنر و پاسخ به این سؤال: نويسنده چگونه رُمان‌نويس جدّی می‌شود؟
-
کودک و نوجوان2 هفته پیشپرهام طاهرخانی و «ناطور دشت» نوشتۀ سلینجر
-
تحلیل شعر1 ماه پیشپروین، شاعر عشق‌گریز
-
موسیقی بی کلام1 ماه پیشپس به نام زندگی، هرگز مگو هرگز…
-
گفت‌وگو3 هفته پیشمناظرۀ دیدنی «اسلاوی ژیژک» و «جردن پترسون»
-
درس‌های دوست‌داشتنی3 هفته پیشفلسفهای مهربان‌تر از موفقیت!