با ما همراه باشید
سندرومِ «کیم کارداشیان» و درمانِ آن… 48. سندروم کیم کارداشیان بیماری عصر جدید است که توجه و زمان تو را مفت می‌دزدد و به جایش تعریفی...
بدرود مرد بزرگ ادبیات، عشق، هم‌تاریکی: میلان کوندرا بخشی از رمان «خداحافظ آنا گاوالدا» نوشتۀ آیدا گلنسایی: سرش را که از روی دست‌هایش برداشت و به...
الهام مقدم راد: درنگی در رمان «اشتیلر» نوشتۀ ماکس فریش این روزها ایلان ماسک را دیگر همه می‌شناسند؛ قهرمان ساخته‌شده توسط جهانِ سرمایه و نوآوری. اهل...
نمایشنامۀ «زبان تمشک‌های وحشی» اثر نغمه ثمینی: جست‌وجوی زبانِ پیشابابلی اتصال! آیدا گلنسایی: نمایش‌نامه با صحنه‌ای غریب شروع می‌شود. یک پراید و مردم به‌ظاهر بی‌ربطی که...
شعری برای روسپیان… روی میز، کمی مه ته کاسه‌ی کوهستان ماسیده بود ماه که می‌دانست آسمان رنگین‌کمانی زیر سر دارد روی صندلی‌اش مستأصل ابرها را...
نمایشنامۀ «کروکودیل» نوشتۀ تام باسدِن: تلاش مذبوحانه برای تبدیل بحران به فرصت! آیدا گلنسایی: در داستانِ کوتاه کروکودیل نوشتۀ داستایفسکی ایوان ماتوِئیچ، مرد روسی عاشق و...
وقتی نیستی گویی/ گویِ پیشگویم را گم کرده‌ام… برای آشتی صدایت پاسیویی پر از کاکتوس‌های رنگی‌‌ست ریسمانی که سرِ آن می‌رسد به بی‌فکریِ بادبادک‌ها صدایت...
چگونه «ابله» باشیم؟ آیدا گلنسایی: امانوئل کانت، فیلسوف آلمانی، معتقد است که بزرگترین خواستۀ انسان آن است که بداند برای انسان شدن چه باید بکند. این...
دو شعر از آیدا گلنسایی با صدای عبدالحمید ضیایی منبع
بررسی مجموعۀ «دامن به خاک می‌کشد ماه» سرودۀ زهرا طاهری بررسی زبان، عاطفه و خیال‌ورزی‌های زنانه در شعر زهرا طاهری بررسی مجموعۀ «دامن به خاک می‌کشد...
کاش تبر برادری کند… باد آورده
