معرفی کتاب
رمانِ زن چهل ساله نوشتۀ کرول فریزر
رمانِ زن چهل ساله نوشتۀ کرول فریزر با ترجمۀ فریده حسن‌زاده
به گفته مترجم، این رمان که از سری کتاب‌های اجتماعی انتشاراتِ پنگوئن است و در ردیف پرفروش‌های سال‌های اخیر قرار دارد توسط انتشارات زرین اندیشمند منتشر شد.
فریده حسن‌زاده، مترجم شعر جهان و زندگی‌نامه شاعران که برای اولین‌بار رمانی را ترجمه کرده است، در بخشی از مقدمه رمان «زنِ چهل‌ساله» نوشته:
شباهت‌های آشکار و پنهان کتاب خانم کرول فریزر با کتاب «مادام بواریِ» گوستاو فلوبر قابل تامل است. اگر مادام بواری در زمانه خود باعث شد تا خالق او به اتهام تلاش برای ترویج شهوتپرستی و سست کردن مبانی اخلاقی کلیسای کاتولیک فرانسه، به دادگاه احضار شود، امروز در دهه اول قرن بیست‌ویکم، خالق کارلا تردسکنت، خانم کَرول فریزر، به خاطر عبرت‌آموز بودن حکایتش نویسنده‌ای مسؤل و هوشیار معرفی می‌شود که آگاهانه سعی دارد ارزش‌های گم‌شده در مهِ مدرنیسم و پسامدرنیسم را به جامعه برگرداند و با هشدارهای دلسوزانه خود خانواده‌ها را از فروپاشی بازدارد. در واقع او با بیان خطاهای زنان و مردانی که به بهانه فرهیختگی و روشنفکری و با شعار «برو آن‌جا که دلت می‌گوید»، به جنگ وفاداری و خویشتن‌داری رفته‌اند و آوارگی و پریشانی روح برای خود و نسل جدید فراهم آورده‌اند همه تلاش خود را به کار گرفته است تا گرما و پناه قدیمی را به چهاردیواری قلب‌ها برگرداند.
عنوان اصلی رمان کرول فریزر “A Little Learning” است که می‌تواند تعبیر شود: “درسی کوچک” به معنای ماجرایی عبرت‌آموز. عنوان کنایه‌آمیز این کتاب و درد مشترک قهرمان زن آن، کارلا تردسکنت با مادام بواری، اشاره کوتاه و پرمعنای مولانا را در ذهن خواننده تداعی خواهد کرد: «عشق‌هایی که از پیِ رنگی بود/ عشق نبود عاقبت ننگی بود»
مادام بواری، تخیلات و تمایلاتی دارد که خارج از عرف جامعه آن زمان فرانسه است و در نهایت او را وادار به خودکشی می‌کند. کارلا تردسکنت، گرفتار همان تخیلات و تمایلات خام، از ترس تجربه نکردن عشق و زنده به گور شدن در تداوم روزمرگی، مثل مادام بواری خطر کردن را برمی‌گزیند اما زمانی که رسوا و بدنام می‌شود از مرگ هم خبری نیست، زهدان او را نطفۀ عشقی بی‌ریشه پر کرده است که در صورت تولد، تجسم زنده ناکامی‌های او در رسیدن به رویاهایش خواهد بود.
منبع: ایسنا
انتشار رمانِ زن چهل ساله نوشتۀ کرول فریزر با ترجمۀ فریده حسن‌زاده
مطالب بیشتر
1. فریده حسن زاده: کشفی غم‌انگیز پس از سی سال ترجمۀ شعر
2. فریده حسن زاده: چرا ادبیات ایران جهانی نمی‌شود؟
3. فریده حسن زاده: همزاد امریکایی نیما یوشیج
4. گفت‌وگوی فریده حسن زاده با آدریان ریچ
5. فریده حسن زاده و ترجمۀ شعر جهان
6. وفاداری تا حد نامرئی شدن نوشتۀ ساموئل هازو
7. تأملی در قلندران چهارپا نوشتۀ فریده حسن زاده
از «حکیم عمر خیام» چه میدانیم؟
چگونه از «دادگاه بیستوچهار ساعتی ذهن» و «محکومیتهای مداوم» رها بشویم؟
من فکر میکنم هرگز نبوده قلب من اینگونه گرم و سرخ…
نگاهی به کتاب «خطابههای برندگان جایزۀ نوبل ادبیات» ترجمۀ رضا رضایی
شبیه به مجتبی مینوی!
رمان «بر استخوانهای مردگان» نوشتۀ اُلگا توکارچوک: روایتِ خشمی که فضیلت است
«صید ماهی بزرگ» نوشتۀ دیوید لینچ: روایتِ شیرجه به آبهایِ اعماق
والاترین اصالت «سادگی» است…
جملههایی به یادماندنی از نغمه ثمینی
هیچکس به آنها نخواهد گفت که چقدر زیبا هستند…
-
لذتِ کتاببازی1 ماه پیش«کمونیسم رفت ما ماندیم و حتی خندیدیم»: امر سیاسی یعنی امر پیشپاافتاده
-
لذتِ کتاببازی3 هفته پیشرمان «بر استخوانهای مردگان» نوشتۀ اُلگا توکارچوک: روایتِ خشمی که فضیلت است
-
سهراب سپهری1 ماه پیشبریدهای از کتاب «برهنه با زمین» اثر سهراب سپهری
-
لذتِ کتاببازی2 هفته پیش«صید ماهی بزرگ» نوشتۀ دیوید لینچ: روایتِ شیرجه به آبهایِ اعماق
-
درسهای دوستداشتنی3 هفته پیشوالاترین اصالت «سادگی» است…
-
هر 3 روز یک کتاب2 هفته پیشجملههایی به یادماندنی از نغمه ثمینی
-
درسهای دوستداشتنی4 هفته پیشهیچکس به آنها نخواهد گفت که چقدر زیبا هستند…
-
نامههای خواندنی2 هفته پیشبریدههایی از «نامههای گوستاو فلوبر»