موزه گردی
به بهانۀ زادروز گوستاو کوربه نقاش فرانسوی
به بهانۀ زادروز گوستاو کوربه نقاش فرانسوی
ژان دزیره گوستاو کوربه (به فرانسوی: Jean Désiré Gustave Courbet) (زادهٔ ۱۰ ژوئن ۱۸۱۹ – درگذشته ۳۱ دسامبر ۱۸۷۷) در ایران معروف به گوستاو کوربه، نقاش فرانسوی بود که رهبر جنبش رئالیسم یا واقع گرایی در نقاشی قرن نوزدهم فرانسه بهشمار میآمد.
جنبش واقع گرایی با ظهور مکتب رمانتیسم در اروپا مرتبط بود و با نقاشیهای نقاشان بزرگی همچون تئودور ژریکو و اوژن دولاکروا مشخص میگردید. این جنبش با کارهای گروهی از هنرمندان برجستهٔ برخاسته از مدرسه باربیژون Barbizon و با نقاشان سبک امپرسیونیسم (دریافتگری) مشخص میشود.
در مجموع کوربه دارای نقش و جایگاه مهمی در نقاشی قرن نوزدهم فرانسه میباشد و به عنوان یک هنرمند خلّاق و مبتکر که به ارائهٔ تفسیرهایی پررنگ از واقعیتهای اجتماعی در کارهایش تمایل دارد، شناخته میشود.
جملات زیر از جمله بیانات مشهور وی هستند:
«من پنجاه سال عمر کردهام و در این پنجاه سال، من همواره در آزادی زیستهام. پس به من رخصت دهید که زندگیم را در آزادی به پایان برسانم؛ و بگذارید تا در هنگامی که من مُردهام، دربارهام اینگونه سخن گفته شود:
«او به هیچ مدرسهای، به هیچ کلیسایی، به هیچ نهادی، به هیچ آکادمی، و به هیچ رژیمی تعلق نداشت به جز رژیم آزادی»
(منبع: fa.wikipedia)
نگاهی به آثار گوستاو کوربه
- پرتره خود نقاش به همراه سگ سیاه (۱۸۴۲)
2) پرتره شارل بودلر ۱۸۴۸-۱۸۴۹
3) روباه در برف
4) سنگشکنان 1849
5) ننو (گهواره یا تختخوابی که از تور یا کرباس میبافند) ۱۸۴۴
6) داربست، موزهٔ هنری تولدو، اوهایو، ۱۸۶۲
7) لوئیس گویمارد در حال ایفای نقش به جای رابرت دی ایبل،
موزهٔ هنری متروپلیتن، ۱۸۵۷
8) پرترهای از آلفرد برویاس ۱۸۵۴
9) تدفین در اورنان
10) مردی با یک پیپ، تصویر خود نقاش
(۱۸۴۸-۱۸۴۹)
11) دهقانان فلاژهای در بازگشت از بازار ۱۸۵۰
12) بعد از شام در اورنانز ۱۸۴۹
13) پرترهای از کانتیس کارولی ۱۸۶۵
14) پرادون و بچههایش ۱۸۶۵
15) موج 1870
16) زلی کوربه ۱۸۴۷
- لازم است ذکر شود مهمترین نقاشیهای گوستاو کوربه «سرمنشأ جهان»، تدفین در اورنان، روباه در برف و هنرکدۀ نقاشان هستند.
مطالب بیشتر
-
لذتِ کتاببازی1 ماه پیش
«کمونیسم رفت ما ماندیم و حتی خندیدیم»: امر سیاسی یعنی امر پیشپاافتاده
-
لذتِ کتاببازی4 هفته پیش
رمان «بر استخوانهای مردگان» نوشتۀ اُلگا توکارچوک: روایتِ خشمی که فضیلت است
-
لذتِ کتاببازی3 هفته پیش
«صید ماهی بزرگ» نوشتۀ دیوید لینچ: روایتِ شیرجه به آبهایِ اعماق
-
درسهای دوستداشتنی4 هفته پیش
والاترین اصالت «سادگی» است…
-
هر 3 روز یک کتاب3 هفته پیش
جملههایی به یادماندنی از نغمه ثمینی
-
لذتِ کتاببازی2 هفته پیش
نگاهی به کتاب «خطابههای برندگان جایزۀ نوبل ادبیات» ترجمۀ رضا رضایی
-
درسهای دوستداشتنی1 ماه پیش
هیچکس به آنها نخواهد گفت که چقدر زیبا هستند…
-
نامههای خواندنی4 هفته پیش
بریدههایی از «نامههای گوستاو فلوبر»