«عشق و اراده‌» اثر رولو می؛ کتابی بر ضد زندگی سطحی

«عشق و اراده‌» اثر رولو می؛ کتابی بر ضد زندگی سطحی

طبق گفته‌های رولو می در کتاب عشق و اراده، قلب معمای غیر قابل حل بشر، شکست او در دریافتن معنای حقیقی عشق و اراده، منبع آن‌ها و در هم‌تنیدگی آن‌هاست. می با ایجاد بینشی جدید نسبت به این مفاهیم، نشان می‌دهد که چگونه انسان می‌تواند به یک آگاهی عمیق‌تر برسد. کتابی خارق‌العاده در باب احساسات جنسی و تمدن و یک هم بخشی مهم با روحیات معاصر. مخاطب آن را در هر زمانی با معنی و مفهوم می‌یابد و احتمالا این اثر شاهکار رولو می به حساب می‌آید چرا که غنی از معناست.
رساله‌ای قابل توجه بر عشق رمانتیک، حس جنسی، صمیمیت و به طرز عامدانه‌ای دیوآسا همانگونه که زندگی هست. روانشناسی اگزیستانسیال در بهترین حالت خود، درون بینی‌های گسترده‌ای را از شرایط حیات انسان ایجاده کرده است و فراست و پاسخ‌های بسیاری ضروری را در جواب به چالش‌هایی که ما برای یک حیات با معنی متحمل می‌شویم فراهم می‌کند. حیات معنی‌دار غوطه‌ور در جهانی که تمام نیازهای مادی و جسمانی ما در مقیاس بالا تأمین شده و سرگرم ماندن در آن بسیار آسان است و همین ما را به سمت یک زندگانی سطحی سوق می‌دهد. رولو می، روان‌شناسی، فلسفه، ادبیات و هنر را ترکیب می‌کند تا ایده‌های ژرف و اندیشه‌برانگیزی را به مخاطب منتقل سازد و همین امر سبب می‌شود تا کتاب او همچون نیم قرن پیش که نگارش شده، مناسب باشد و خواننده بتواند ارتباط لازم را با آن برقرار کند.

«عشق و اراده‌» اثر رولو می؛ کتابی بر ضد زندگی سطحی

بریده‌هایی از این کتاب

«رابطه‌ی میان هنرمند و روان‌نژند که اغلب اسرارآمیز انگاشته می‌شود، از دیدگاه ارائه شده در این کتاب، کاملا قابل درک است. هم هنرمند و هم روان‌نژند از اعماق نیمه‌آگاه و ناخودآگاه جامعه شان سخن می‌گویند و در آن مأوا دارند. هنرمند این کار را به گونه‌ای مثبت و سازنده انجام می‌دهد و تجربیات‌اش را به اطرافیانش منتقل می‌کند. روان نژند همین کار را به گونه‌ای منفی به انجام می‌رساند. او با درک همان معانی و تضادهای موجود در فرهنگ، قادر نیست تجربیات‌اش را طوری بپرورد که برای خود و اطرافیانش، معنایی قابل بیان و قابل انتقال داشته باشد. هنر و روان‌نژندی هردو کارکردی پیشگویانه دارند. از آنجا که هنر رابطه‌ای‌ست که از سطوح ناخودآگاه می‌جوشد و فوران می‌کند، تصویری از انسان به ما می‌نمایاند که تاکنون تنها توسط افرادی از جامعه نمایانده شده که به مدد خودآگاهی حساس شده‌شان، بر لبه ی مرز جامعه زندگی می‌کنند: طوری که انگار یک پای‌شان در آینده است. سر هربرت رید ( ۱۴) موضوع را این طور بیان کرده که هنرمند تجربیات علمی و اندیشمندانه‌ی آینده‌ی نژادش را پیش‌بینی می‌کند. [ ۸ ] نی‌های آبی و پاهای لک لک نقاشی شده با طرح‌های سه گوش بر گلدان‌های دوران نوسنگی مصر باستان، پیشگویی پیشرفت‌های بعدی در علم هندسه و ریاضی بود که مصریان به کمک آن‌ها ستارگان را رصد و رود نیل را اندازه گیری کردند.»

«عشق و اراده‌» اثر رولو می؛ کتابی بر ضد زندگی سطحی

«نیچه اغلب از “دوست داشتن سرنوشت” سخن می‌گفت. منظورش این بود که بشر می‌تواند مستقیماً با سرنوشت رویاروی شود، آن را بشناسد، شهامت به خرج دهد، آن را بنوازد، به چالش کشد، با آن بستیزد و به آن عشق بورزد. با این که براى ما “ارباب سرنوشت خویشیم”، جمله‌ای متکبرانه‌ست، ولی ما را از قربانی سرنوشت بودن محافظت می‌کند. ما حقیقتا در آفرینش سرنوشت‌مان دخیلیم.»

منبع: ایران‌کتاب