فلسفه‌ی مقاومتِ خاموش

فلسفه‌ی مقاومتِ خاموش

 

خیال دارم پیشنهاد راه انداختن یک دانشگاه غیرمتمرکز فرش را هم بدهم. فقط برای بانوان خانه‌دار. فقط. جلسات آموزش سریع بافندگی و طراحی فرش، و بعد، دادن امکانات به تمام زنانی که دوره‌ی نخستین را با پیروزی گذرانده‌اند. امکانات، در خانه. هزاران هزار زن، در اوقات فراغت خود، آهسته آهسته قالیچه می‌بافند، و هر قالیچه‌ای که تمام می‌کنند و تحویل دانشگاه می‌دهند، در حکم چند واحد درسی‌ست که به پایان رسانده‌اند؛ و به جای آنکه شهریه بپردازند، دستمزدی هم می‌ستانند. فکرش را بکن که چه غوغایی می‌شود! زنان تحصیل‌کرده و فرهیخته، دیگر، زمان‌کشی نمی‌کنند و در بطالت لحظه‌ها فرونمی‌روند و بیکارگی آن‌ها را گرفتار سرخوردگی نمی‌کند. موظف هم نیستند که کار را در زمان معینی تمام کنند و تحویل بدهند. در این باب خیلی فکر کرده‌ام. فرش، مظهر صبوری ماست؛ صبوری ملتی که هرگز تسلیم نمی‌شوند، و هرگز به بد، رضا نمی‌دهد. فرش، فقط زیبایی نیست، فلسفه‌ی مقاومت خاموش و چند هزارساله‌ی یک ملت است_ همراه با زمزمه‌ای ملایم، که خاموشی را تعریف می‌کند.

منیع

یک عاشقانه‌ی آرام

نادر ابراهیمی

صص160-161

مطالب مرتبط

1. عاشق زمزمه می‌کند، فریاد نمی‌کشد
2. چهلمین نامه