جهان نمایش
انتشار دوبارۀ نمایشنامۀ «آنا کریستی» اثر یوجین اونیل
انتشار دوبارۀ نمایشنامۀ «آنا کریستی» اثر یوجین اونیل
«آنا کریستی» نوشته یوجین اونیل با ترجمه صفدر تقیزاده و محمدعلی صفریان بعد از ۵۷ سال دوباره منتشر شد.
چاپ نخستِ این کتاب به فروردین سال ۱۳۴۳ برمیگردد که در آن سال از سوی مؤسسه انتشارات فرانکلین و شرکت سهامی نشر اندیشه منتشر شد وحالا بعد از ۵۷ سال در ۱۴۸ صفحه و با قیمت ۶۰ هزار تومان توسط انتشارات نریمان با همکاری انتشارات فارابی به چاپ رسیده است. سال گذشته نیز کتاب «سفر دور و دراز به وطن» سه نمایشنامه تکپردهای از همین نویسنده و همین مترجمان بعد از ۶۳ سال دوباره چاپ و روانه کتابفروشیها شد.
در معرفی ناشر از این کتاب آمده است: نثر دیالوگهای شخصیتها در نمایشنامههای یوجین اونیل عامیانه و دشوار است. در دیالوگهای اونیل، کلمات به صورت شکسته و با لهجه کارگرهای کشتیهای باربری ادا میشوند که این ویژگی تا حد ممکن در ترجمه فارسی نیز منعکس شده است. نثر شکستهای که مترجمان این کتاب، با دقت در انتخابِ واژهها، به فارسی درآوردند تا احساسِ گفتارِ شخصیتهایی را که توسط اونیل خلق شدهاند به مخاطب فارسیزبان انتقال دهند. این برگردانِ فارسی به قلم دو استعداد برجسته و فعالِ عرصه ادبیات در آن سالها، یعنی مرحوم صفدر تقیزاده و محمدعلی صفریان صورت پذیرفت که بعدها هریک خود به استادان برجسته این عرصه بدل شدند.
منبع: ایسنا
مطالب بیشتر
- نگاهی به چند نمایشنامۀ مهم یوجین اونیل
- گوریل پشمالو اثر یوجین اونیل
- با دکتر محمدرضا خاکی دربارۀ نمایشنامۀ دومین محاکمۀ سقراط
- درنگی در نمایشنامههای آگوست استریندبرگ
انتشار دوبارۀ نمایشنامۀ «آنا کریستی» اثر یوجین اونیل
-
لذتِ کتاببازی1 ماه پیش
«کمونیسم رفت ما ماندیم و حتی خندیدیم»: امر سیاسی یعنی امر پیشپاافتاده
-
لذتِ کتاببازی3 هفته پیش
رمان «بر استخوانهای مردگان» نوشتۀ اُلگا توکارچوک: روایتِ خشمی که فضیلت است
-
سهراب سپهری1 ماه پیش
بریدهای از کتاب «برهنه با زمین» اثر سهراب سپهری
-
لذتِ کتاببازی2 هفته پیش
«صید ماهی بزرگ» نوشتۀ دیوید لینچ: روایتِ شیرجه به آبهایِ اعماق
-
درسهای دوستداشتنی3 هفته پیش
والاترین اصالت «سادگی» است…
-
هر 3 روز یک کتاب2 هفته پیش
جملههایی به یادماندنی از نغمه ثمینی
-
درسهای دوستداشتنی4 هفته پیش
هیچکس به آنها نخواهد گفت که چقدر زیبا هستند…
-
نامههای خواندنی2 هفته پیش
بریدههایی از «نامههای گوستاو فلوبر»