شعر امروز
من عاقبت از اینجا خواهم رفت…
من عاقبت از اینجا خواهم رفت…
من عاقبت از اینجا خواهم رفت
پروانه‌ای که با شب می‌رفت
این فال را برای دلم دید
دیری است
مثل ستاره‌ها چمدانم را
از شوق ماهیان و تنهایی خودم
پر کرده‌ام ولی
مهلت نمی‌دهند که مثل کبوتری
در شرم صبح پر بگشایم
با یک سبد ترانه و لبخند
خود را به کاروان برسانم
اما
من عاقبت از اینجا خواهم رفت
پروانه‌ای که با شب می رفت
این فال را برای دلم دید.
منبع
آینه‌ای برای صداها
محمدرضا شفیعی کدکنی
نشر سخن
خوشا به حال گیاهان که عاشق نورند…
پس به نام زندگی / هرگز مگو هرگز
«رازهای سطح» مستندی دربارۀ مریم میرزاخانی
پنج دلیل که ادبیات ایران در جهان جدی گرفته نمیشود
زیر باران باید حرف زد، چیز نوشت، نیلوفر کاشت…
پس به نام زندگی / هرگز مگو هرگز
رمان «دشمن عزیز» نوشتۀ جین وبستر: دعوت به مذهبی مبارزتر!
«رازهای سطح» مستندی دربارۀ مریم میرزاخانی
توصیههای اپیکور برای شاد زیستن
پنج دلیل که ادبیات ایران در جهان جدی گرفته نمیشود
-
پنجره‌ای برای لبخند به زندگی1 ماه پیشدرمان پوچی به سبکِ ژان پل سارتر
-
لذتِ کتاب‌بازی1 ماه پیشنگاهی به رمان «هیچ دوستی به‌جز کوهستان» نوشتۀ بهروز بوچانی
-
پنجره‌ای برای لبخند به زندگی1 روز پیشپس به نام زندگی / هرگز مگو هرگز
-
مولوی خوانی1 ماه پیش«در هوایت بی‌قرارم روز و شب» با صدای شهرام ناظری
-
پنجره‌ای برای لبخند به زندگی1 ماه پیش«زیباییِ وصلۀ ناجور بودن»: لیدیا یوکناویچ
-
لذتِ کتاب‌بازی1 ماه پیشنگاهی به نمایشنامۀ «بانویی از تاکنا» نوشتۀ ماریو بارگاس یوسا
-
پنجره‌ای برای لبخند به زندگی3 هفته پیشرمان «دشمن عزیز» نوشتۀ جین وبستر: دعوت به مذهبی مبارزتر!
-
تحسین برانگیزها6 روز پیش«رازهای سطح» مستندی دربارۀ مریم میرزاخانی