سایر
مثل یک حلزون بی صدف
داشتن اوقات فراغت خیلی مهمه.
بدون توقف کامل و برای دورههای طولانی هیچکار نکردن.
تقریبا تمام زندگی رو هدر داده ایم.
چه بازیگر باشی چه یه زن خانهدار.
باید بین نقطههای اوجهای زندگی مکثهای طولانی داشت
و عملا هیچکار نکرد.
فقط روی تخت دراز کشید و به سقف خیره شد.
این خیلی خیلی مهمه. هیچ کار نکردن.
و در جامعهی مدرن چند نفر این کار را میکنند؟
خیلی کم. برای همین است
که همه دیوانه، شکستخورده،
عصبانی و پر از نفرتاند.
قدیمها، قبل از اینکه ازدواج کنم
یا اینکه زنهای زیادی توی زندگیم باشن،
پردهها رو میکشیدم
و سه چهار روز از رختخواب نمیاومدم بیرون.
جز برای دستشویی رفتن یا خوردن یک کنسرو لوبیا.
بعد از این چند روز لباس تنم میکردم
و میرفتم بیرون که قدم بزنم.
خورشید درخشان بود و صداها سحرآمیز.
احساس قدرت میکردم، مثل یک باطری شارژ شده.
ولی میدونی اولین ضد حال چی بود؟
اولین چهرهی انسانی که توی پیادهرو میدیدم.
نصف شارژم رو از دست میدادم.
صورت هیولاوار، تهی، گنگ و بیاحساس،
پر شده از سرمایهداری…مظهر روزمرگی.
و تو میگی: اه، نصفش رفت. ولی هنوز ارزشش رو داره
چون نصفش باقی مونده.
من منظورم داشتن افکار متعالی نیست.
منظورم نداشتن فکر است، از هر نوع.
بدون داشتن اندیشهی پیشرفت،
بدون هیچ تصوری از بیشتر جلو رفتن.
مثل یک حلزون بیصدف. خیلی زیباست.
………………………………..
منبع:
سوختن در آب، غرق شدن در آتش
چارلز بوکفسکی
ترجمه پیمان خاکسار
نشر چشمه
چاپ ششم
ص185
-
لذتِ کتاببازی4 هفته پیش
رمان «بر استخوانهای مردگان» نوشتۀ اُلگا توکارچوک: روایتِ خشمی که فضیلت است
-
لذتِ کتاببازی3 هفته پیش
«صید ماهی بزرگ» نوشتۀ دیوید لینچ: روایتِ شیرجه به آبهایِ اعماق
-
درسهای دوستداشتنی4 هفته پیش
والاترین اصالت «سادگی» است…
-
هر 3 روز یک کتاب3 هفته پیش
جملههایی به یادماندنی از نغمه ثمینی
-
لذتِ کتاببازی2 هفته پیش
نگاهی به کتاب «خطابههای برندگان جایزۀ نوبل ادبیات» ترجمۀ رضا رضایی
-
درسهای دوستداشتنی1 ماه پیش
هیچکس به آنها نخواهد گفت که چقدر زیبا هستند…
-
نامههای خواندنی4 هفته پیش
بریدههایی از «نامههای گوستاو فلوبر»
-
کارگردانان جهان4 هفته پیش
باید خشم را بشناسی بیآنکه اسیرش شوی