فروغ فرخزاد
در خیابان‌های سرد شب
در خیابان‌های سرد شب
من پشیمان نیستم
من به این تسلیم می‌اندیشم
من صلیب سرنوشتم را
بر فراز تپه‌های قتلگاه خویش بوسیدم
در خیابان‌های سرد شب
جفت‌ها پیوسته با تردید
یکدگر را ترک می‌گویند
در خیابان‌های سرد شب
جز خداحافظ خداحافظ صدایی نیست
من پشیمان نیستم
قلب من گویی در آنسوی زمان جاری است
زندگی قلب مرا تکرار خواهد کرد
و گل قاصد که بر دریاچه‌های باد می‌راند
او مرا تکرار خواهد کرد
آه می‌بینی
که چگونه پوست من می‌درد از هم
که چگونه شیر در رگ‌های آبی رنگ پستان‌های سرد من
مایه می‌بندد
که چگونه خون
رویش غضروفیش را در کمرگاه صبور من
می‌کند آغاز؟
من تو هستم، تو
و کسی که دوست می‌دارد
وکسی که در درون خود
ناگهان پیوند گنگی باز می‌یابد
با هزاران چیز غربتبار نامعلوم
و تمام شهوت تند زمین هستم
که تمام آبها را می‌کشد در خویش
تا تمام دشتها را بارور سازد
گوش کن
به صدای دوردست من
در مه سنگین اوراد سحرگاهی
و مرا در ساکت آیینه‌ها بنگر
که چگونه باز با ته‌مانده‌های دست‌هایم
عمق تاریک تمام خواب‌ها را لمس می‌سازم
و دلم را خالکوبی می‌کنم
چون لکه‌ای خونین
بر سعادت‌های معصومانه هستی
من پشیمان نیستم
از من ای محجوب من با یک من دیگر
که تو او را در خیابان‌های سرد شب
با همین چشمان عاشق بازخواهی یافت
گفتگو کن
و بیاد آور مرا در بوسه‌ی اندهگین او
بر خطوط مهربان زیر چشمانت
مجموعه شعر فروغ فرخزاد
چاپ آلمان
صص259-260
مطالب بیشتر
«نازنینِ ناتمام» اثر مزدافر مؤمنی
نرم نرمک میرسد اینک بهار…
حاجى فيروز بازماندهٔ آيين بازگشت سياوش است
پروین اعتصامی به روایت اسلامی ندوشن
نگاهی به رمان «ارزانخورها» نوشتۀ توماس برنهارد
-
لذتِ کتاب‌بازی3 هفته پیشنامهات رسید، دختر!
-
لذتِ کتاب‌بازی1 ماه پیشنگاهی به رمان «معجزه‌های خواربارفروشی نامیا» نوشتۀ کیگو هیگاشینو
-
تحلیل داستان و نمایش‌نامه1 ماه پیشنگاهی به «نردبان یعقوب» نوشتۀ لودمیلا اولیتسکایا
-
شعر جهان2 هفته پیششعری از پابلو نرودا برای «معصومه کریمی»
-
درس‌های دوست‌داشتنی1 ماه پیشمعنای پرشور زیستن…
-
به وقتِ شنیدنِ شعر1 ماه پیشسرودههایی از «شهرام شیدایی»
-
موسیقی بی کلام4 هفته پیشما هیچ، ما نگاه…
-
موسیقی بی کلام1 ماه پیشببین، دو بال بزرگ به سمت حاشیه روح آب در سفرند…