داستان/ رمان خارجی
سطرهایی تأملبرانگیز از کتاب کمونیسم رفت ما ماندیم و حتا خندیدیم
![سطرهایی تأملبرانگیز از کتاب کمونیسم رفت ما ماندیم و حتا خندیدیم](https://cafecatharsis.ir/wp-content/uploads/2020/03/79724496_460736554854434_2885639060340753826_n.jpg)
سطرهایی تأملبرانگیز از کتاب کمونیسم رفت ما ماندیم و حتا خندیدیم
در 1987، یک تحقیق جدی جامعه شناسی در دانشگاه اسپلیت، در یوگسلاوی انجام شد. پروفسور سریان ورتسا پدیدهای نمونه وار اما غیرمنطقی را بررسی کرده بود: چرا در اینجا علیرغم وجودِ (احتمالا) بالاترین نرخِ بیکاری در اروپا، و این واقعیت که حدود 85 درصد بیکاران را جوانان تشکیل میدهند، هیچ جنبش اعتراضیای در اجتماع بوجود نمیآید؛ جنبشی برای اعتراض به سیستم اقتصادی که در آن مردم ناچارند سه سال در انتظار یافتن اولین شغلشان معطل شوند.
نتیجهی تحقیق، پاسخی را که انتظار میرفت تایید میکرد: علت، نقش محافظهکارانهای است که خانواده در جامعهی کمونیستی ما ایفا میکند. رابطهی خانوادگی در اینجا، که از بیرون شبیهِ گرایشی رمانتیک به پیوندهای نزدیکِ خانوادگی در فرهنگِ ما به نظر میرسد، جنبهی دیگری نیز دارد که آنقدرها هم رمانتیک نیست.
جوانانِ بیکار در آپارتمانِ والدینشان زندگی میکنند، والدینشان غذایِ آنها را تامین میکنند، لباسِ آنها را تامین میکنند و حتی به آنها پولِ توجیبی میدهند. خانواده از هر نظر آنها را حمایت میکند و در واقع این جوانان دیگر دلیلی برای اعتراض ندارند. ضمنِ اینکه اعتراض به جایی هم نمیرسد. بوروکراسیِ غول آسای دولت – سیستمیکه فقط برای نگه داشتنِ کمونیستها در رأس قدرت ساخته شده و هر حرکتِ خودانگیختهای را (فرقی نمیکند که در حمایت از صلح باشد، یا محیطِ زیست، یا فقط در طلبِ شغل) تهدیدی برای حکومت تلقی میکند- به خوبی از پسِ خاتمه دادن هر اعتراضی بر میآید. معترضان را «اوباش» قلمداد میکند و به مجازاتی در خور همان اوباش میرساند.
-
اختصاصی کافه کاتارسیس4 روز پیش
رمان «خدا در خانه است» نوشتۀ آیلا کریمیان: سفری به درون یک آدم ترکیبی!
-
اختصاصی کافه کاتارسیس3 هفته پیش
درنگی در مجموعه شعر «اَزِلیات» سرودۀ رضا جمالی حاجیانی
-
معرفی کتاب1 ماه پیش
نگاهی به کتاب «زمین، زمان، انسان» نوشتۀ مزدافر مؤمنی
-
سهراب سپهری3 هفته پیش
«هنوز در سفرم» مستندی دربارۀ زندگی سهراب سپهری
-
تحلیل نقاشی1 هفته پیش
درنگی در سه اثر مهم پابلو پیکاسو
-
نیما یوشیج4 هفته پیش
نیما یوشیج: مایۀ اصلی اشعار من رنج است…
-
موسیقی بی کلام4 هفته پیش
مثل یک گلدان میدھم گوش به موسیقی روییدن…
-
یادداشت2 روز پیش
تبریک ویژه به ساناز ساعی دیباور
1 دیدگاه