شعر جهان
شعر ناظم حکمت در روزهای کرونایی با صدای رضا بابک
شعر ناظم حکمت در روزهای کرونایی با صدای رضا بابک
«رفقای بیمار!
ما شفا خواهیم یافت
دردها و رنج‌هامان پایان می‌پذیرند
آرامش خواهد آمد
آرام آرام
در غروبی گرم
از شاخه‌های سبز سنگین فرو خواهد ریخت
رفقای بیمار!
اندکی بیش دوام آرید!
بیرون در مرگ نه
که زندگی
در انتظار ماست
بیرون در جهانی پر شور نشسته
مثل یک لیمو خشکیدن
مثل یک شمع آب شدن
مثل یک درخت افرا فروافتادن
در شان ما نیست
ما نه لیموییم
نه شمع
نه درخت افرا
ما مردمیم!
می‌دانیم چگونه امید را با دارو در هم بیامیزیم
چگونه به پا خیزییم
زندگی کنیم
و باز بیابیم طعم نمک،
خاک
و آفتاب را».
منبع: ایسنا
مطالب بیشتر
و من چنان پُرم که روی صدایم نماز میخوانند…
رمان «به سوی آزادی» کازانتزاکیس و چند درس برای زندگی
جمله‌هایی برای ادامه دادن…
موسیقی و آواز شرق و جنوب خراسان
ذن در جان شاعر نوشتۀ احمد شاملو
ذن در جان شاعر نوشتۀ احمد شاملو
رفتارِ اپیکور در برابر مرگ
رمان «به سوی آزادی» کازانتزاکیس و چند درس برای زندگی
گوش دادن به شرم؛ برنه براون
جمله‌هایی برای ادامه دادن…
-
پنجره‌ای برای لبخند به زندگی1 ماه پیشجملههایی از کتاب «چهل نامۀ کوتاه به همسرم»
-
پنجره‌ای برای لبخند به زندگی2 روز پیشذن در جان شاعر نوشتۀ احمد شاملو
-
پنجره‌ای برای لبخند به زندگی4 هفته پیشرفتارِ اپیکور در برابر مرگ
-
پنجره‌ای برای لبخند به زندگی19 ساعت پیشرمان «به سوی آزادی» کازانتزاکیس و چند درس برای زندگی
-
پنجره‌ای برای لبخند به زندگی2 هفته پیشگوش دادن به شرم؛ برنه براون
-
پنجره‌ای برای لبخند به زندگی19 ساعت پیشجملههایی برای ادامه دادن…
-
لذتِ کتاب‌بازی1 ماه پیشنامهات رسید، دختر!
-
شعر جهان4 هفته پیششعری از پابلو نرودا برای «معصومه کریمی»