شعر جهان
شعر ناظم حکمت در روزهای کرونایی با صدای رضا بابک
شعر ناظم حکمت در روزهای کرونایی با صدای رضا بابک
«رفقای بیمار!
ما شفا خواهیم یافت
دردها و رنج‌هامان پایان می‌پذیرند
آرامش خواهد آمد
آرام آرام
در غروبی گرم
از شاخه‌های سبز سنگین فرو خواهد ریخت
رفقای بیمار!
اندکی بیش دوام آرید!
بیرون در مرگ نه
که زندگی
در انتظار ماست
بیرون در جهانی پر شور نشسته
مثل یک لیمو خشکیدن
مثل یک شمع آب شدن
مثل یک درخت افرا فروافتادن
در شان ما نیست
ما نه لیموییم
نه شمع
نه درخت افرا
ما مردمیم!
می‌دانیم چگونه امید را با دارو در هم بیامیزیم
چگونه به پا خیزییم
زندگی کنیم
و باز بیابیم طعم نمک،
خاک
و آفتاب را».
منبع: ایسنا
مطالب بیشتر
ویلیام فاکنر: هنرمند هيچ اخلاقی نمیشناسد
همنوا با تپش زمین…
در گلوی نور، آواز بهاری بود…
بریدهای از کتاب «آسایش» نوشتۀ مت هیگ
«سرگذشت یک یوگی» به روایتِ مزدافر مؤمنی
ویلیام فاکنر: هنرمند هيچ اخلاقی نمیشناسد
بریدهای از کتاب «آسایش» نوشتۀ مت هیگ
نگاهی به کتاب «چرا مینویسم؟» جستارهای ادبی و سیاسی جورج اورول
بگذار در این ساعتِ دل، به هم نزدیک شویم- هر روز یک قدم
چرا «گلابی» مهم است؟
-
پنجره‌ای برای لبخند به زندگی3 ماه پیشپس به نام زندگی / هرگز مگو هرگز
-
لذتِ کتاب‌بازی3 ماه پیشجشن بی‌معنایی میلان کوندرا: ادای احترامی به رابله و پانورژ!
-
تحلیل نقاشی3 ماه پیشنگاهی به «بوسه» اثر گوستاو کلیمت
-
لذتِ کتاب‌بازی3 ماه پیشبریدههایی از کتاب «زیبا مثل ماگنولیا» دربارۀ زندگی و آثار فریدا کالو
-
نوبل‌خوانی1 ماه پیشدرنگی در جهانِ بهت‌آور، درخشان، گیج‌کننده و پیچیدۀ ویلیام فاکنر
-
دربارۀ شعر و شاعری1 ماه پیشچرا رمان نمی‌تواند شعر را شکست دهد؟
-
پنجره‌ای برای لبخند به زندگی3 ماه پیشگزیدهای از بهترین سخنرانی‌های «اپرا وینفری»
-
نویسندگان جهان2 ماه پیشگوستاو فلوبر از نگاه ماریو بارگاس یوسا