شعر جهان
شعر ناظم حکمت در روزهای کرونایی با صدای رضا بابک

شعر ناظم حکمت در روزهای کرونایی با صدای رضا بابک
«رفقای بیمار!
ما شفا خواهیم یافت
دردها و رنجهامان پایان میپذیرند
آرامش خواهد آمد
آرام آرام
در غروبی گرم
از شاخههای سبز سنگین فرو خواهد ریخت
رفقای بیمار!
اندکی بیش دوام آرید!
بیرون در مرگ نه
که زندگی
در انتظار ماست
بیرون در جهانی پر شور نشسته
مثل یک لیمو خشکیدن
مثل یک شمع آب شدن
مثل یک درخت افرا فروافتادن
در شان ما نیست
ما نه لیموییم
نه شمع
نه درخت افرا
ما مردمیم!
میدانیم چگونه امید را با دارو در هم بیامیزیم
چگونه به پا خیزییم
زندگی کنیم
و باز بیابیم طعم نمک،
خاک
و آفتاب را».
منبع: ایسنا
مطالب بیشتر
-
پنجرهای برای لبخند به زندگی3 هفته پیش
پس به نام زندگی / هرگز مگو هرگز
-
لذتِ کتاببازی2 هفته پیش
جشن بیمعنایی میلان کوندرا: ادای احترامی به رابله و پانورژ!
-
لذتِ کتاببازی1 هفته پیش
درنگی در رمان «تربیت احساسات» نوشتۀ گوستاو فلوبر
-
تحلیل نقاشی2 هفته پیش
نگاهی به «بوسه» اثر گوستاو کلیمت
-
تحسین برانگیزها4 هفته پیش
«رازهای سطح» مستندی دربارۀ مریم میرزاخانی
-
لذتِ کتاببازی2 هفته پیش
بریدههایی از کتاب «زیبا مثل ماگنولیا» دربارۀ زندگی و آثار فریدا کالو
-
پنجرهای برای لبخند به زندگی3 هفته پیش
گزیدهای از بهترین سخنرانیهای «اپرا وینفری»
-
لذتِ کتاببازی2 هفته پیش
«کمونیسم رفت ما ماندیم و حتی خندیدیم»: امر سیاسی یعنی امر پیشپاافتاده