موزه گردی

ادوارد لئون کورتس: من از و برای نقاشی زاده شده‌ام

ادوارد کورتس یا به طور دقیق ادوارد لئون کورتس [Edouard Léon Cortès] نقاشی فرانسوی بود که در سبک پست‌امپرسیونیسم کار می‌کرد. از آن‌جا که تمِ نقاشی‌های ادوارد کورتس عمدتاً صحنه‌های مختلف شهر پاریس بودند و نقاشی‌های‌اش با روح و روان بازی می‌کردند، به او لقب شاعر پاریسیِ نقاشی دادند.

دربارۀ ادوارد لئون کورتس

ادوارد کورتس در ششم ماه آگوست سال 1886 در 20 مایلی شرق پاریس، در منطقه‌ی Lagny-sur-Marne، به دنیا آمد. والدین او دودمانی اسپانیایی داشتند و حتی پدر-اش نقاش سلطنتی اسپانیا بود. کورتس در سال 1914، در 28 سالگی، با Fernande Joyeuse ازدواج کرد و مدتی بعد از او صاحب یک دختر شد. البته 4 سال بعد همسر-اش درگذشت و کورتس با خواهرزاده‌ی او ازدواج کرد.

در کل کورتس زندگی آرامی داشت و جز مدتی کوتاه که مجبور شد در ماه‌های نخستین جنگ جهانی اول در پیاده‌نظام فرانسه مشغول شود، همواره به‌مثابه‌ی شخصی صلح‌دوست زندگی کرد – و واقعاً کم‌تر هنرمند و خصوصاً کمتر نقاشی بوده که صلح‌جو و طالب دوستی میان انسان‌ها نباشد.

ادوارد کورتس 83 سال عمر کرد و دست‌آخر در سال 1969 دیده از جهان فروبست. در منطقه‌ی تولد او در حال حاضر یک خیابان به نام‌اش وجود دارد.

عادات و برخی جملات معروف ادوارد کورتس

1- کورتس از همان سال‌های نخست زندگی به نقاشی روی آورد و تا پایان عمر هم درگیر نقاشی بود. جمله‌ای معروف از او در بسیاری مکان‌ها و زمان‌ها نقل می‌شود با این مضمون که «من از و برای نقاشی زاده شده‌ام».

2- با وجودی که ادوارد کورتیس در سال 1899، یعنی در 13 سالگی نخستین نقاشی رسمی خود را با نام La Labour منتشر ساخت و در نزد مردم و کارشناسان فرانسه بسیار ستوده شد، تقریباً در سه دهه‌ی آخر زندگی‎اش بود که نقاشی‌های‌اش در آمریکای شمالی به نمایش درآمدند و البته مورد استقبال هم واقع شدند.

3- یک بار یک روزنامه‌نگار از ادوارد کورتیس پرسید آیا شاگرد Luigi Loir [نقاش فرانسوی] است یا خیر که ادوارد پاسخ داد:

«Non, seul élève de moi-même»، نه، من صرفاً شاگرد خودم هستم.

4- کورتیس نقاشی در شب را دوست نداشت و در عوض بسیار به نور خورشید و کلاً نقش نور در نقاشی اهمیت می‌داد. در جایی از او نقل شده که:

“I do nothing but paint. I stand in front of my easel at around eight in the morning; from twelve to two I eat lunch and rest, and I paint in the afternoon till dusk, because I don’t like artificial light. That gives me eight to ten hours a day to paint”

من کاری جز نقاشی‌کشیدن نمی‌کنم. حول و حوش ساعت 8 صبح جلوی سه‌پایه‌ی نقاشی‌ام می‌ایستم و نقاشی می‌کشم. از 12 ظهر تا 2 ناهار می‌خورم و استراحت می‌کنم و بعد از ظهر تا غروب نقاشی می‎کشم، چراکه از نور مصنوعی هیچ خوشم نمی‌آید. این به من روزانه 8 تا 10 ساعت فرصت برای نقاشی‎کشیدن می‌دهد.

5- کورتس چنان شیفته‌ی نقاشی بود که در جایی گفت:

I will die happy if I am in front of my easel

من خوشحال خواهم مُرد اگر در برابر سه‌پایه‌ی نقاشی‌ام بمیرم.

منبع arashshamsi

ادوارد لئون کورتس: من از و برای نقاشی زاده شده‌ام

نقاشی‌های ادوارد کورتس