شعر جهان
سرودههایی از فردریش هلدرلین

سرودههایی از فردریش هلدرلین
درختان بلوط
من از باغها به نزد شما میآیم،
ای پسران کوهستان!
از باغها که طبیعت در حیطهشان
زندگیای سربهزیر دارد و خانگی.
و در هنبازیش با انسانهای کوشا،
تیماردار است و هم تیمارخواه.
ولی شما شکوهمندان! همچون ملتی
آحادش همه خدایواره،
در جهانی همسو ایستادهاید و تنها از آنِ
خویشاید، و از آن آسمان،
آسمانی که به پرورش مائدهتان داد، و
زمینی که زادتان.
از شما، تا به هنوز، هیچیک به مکتب
انسانها درنیامده است.
بلکه هریک، شادمان و آزاد، از بن ریشه
نیرومند
در این همایش همگانی سربرمیآورد و
به مانند عقاب که در طعمه،
بازوی سترگش را تا دل آسمان پیش
میبرد و تاج آفتابگیناش
شاداب و بزرگ به سوی ابرها میبالد.
زندگیای چون ستارگان آسمان دارید
شما. هریک یکی جهان است،
هریک یکی خدا. و با اینهمه در میثاقی
آزادوار، با هم یگانهاید.
من_اگرم تاب بندگی بود_ هرگز بر
این جنگل رشک نمیبردم،
و خوش در دامان آن یار مصاحب
میآویختم.
و اگر دل، بیش بر آن یار بندیام
نمیکرد_
بندی، اویی که از عشق بریدن
نمیتواند_ خوش به جمع شما میپیوستم.
دییو تیما
بیا و به هوای جان من، ای تو که
روزگاری عناصر را آشتی میدادی،
ای شادی الهه آسمانی! بیا و آشوب
زمانه را فروبنشان.
و با ندای صلح ِ آسمان غوغای جنگ را
به زیر فرمان قاعده درآور.
تا که دوگانگی در سینه خاکی از میان برخیزد.
تا که طبیعتِ دیرین انسانی، آن بزرگ آرام
برومند و شاداب، از نو از دل زمانه
جوشان سر بردارد.
به دلهای فروبسته، آری، ای زیبای زنده،
به دلهای نیازمند ملت
و بر سفره از نان زینت یافته، به محراب
عبادتگاهها بازگرد!
زیرا که دییوتیما زنده است، زنده چون
شکوفه نازک در زمستان.
و با اینهمه از سرشاریِ روح، از پیِ
آفتاب نیز میجوید.
ولی آفتابِ روح، آن جهان دلانگیز،
افول کرده است.
و در یخبندان شب، تنها موج
تندبادهااند، که به ستیز در یکدیگر میپیچند.
بُناپارت
ظرفهایی متبرکند شاعران،
و شراب زندگی_ روح قهرمانان
از خودگذشته_
به جهت مانایی خود در جان آنها
جاری میشود.
اما روح این جوان، این روح چابک
مباد بشکند آن ظرفی را که از پی
گنجایی آن برمیآید
ظرف هیچ شاعری؛ همچنان که ازپیِ
روح طبیعت
ازپی آن دست نیازد،
که در پیش چنین موضوعی، استاد به
کودک بدل خواهد شد.
زیستن و ماندن او در ظرف شعر
نمیگنجد
زیستن و ماندنِ او در گستره جهان
است.
منبع
آنچه میماند
فردریش هلدرلین
ترجمه محمود حدادی
نشر نیلوفر
مطالب بیشتر
-
پنجرهای برای لبخند به زندگی3 ماه پیش
ذن در جان شاعر نوشتۀ احمد شاملو
-
پنجرهای برای لبخند به زندگی3 ماه پیش
درمان پوچی به سبکِ ژان پل سارتر
-
پنجرهای برای لبخند به زندگی2 ماه پیش
پس به نام زندگی / هرگز مگو هرگز
-
لذتِ کتاببازی1 ماه پیش
جشن بیمعنایی میلان کوندرا: ادای احترامی به رابله و پانورژ!
-
مولوی خوانی3 ماه پیش
«در هوایت بیقرارم روز و شب» با صدای شهرام ناظری
-
لذتِ کتاببازی3 ماه پیش
نگاهی به نمایشنامۀ «بانویی از تاکنا» نوشتۀ ماریو بارگاس یوسا
-
پنجرهای برای لبخند به زندگی3 ماه پیش
«زیباییِ وصلۀ ناجور بودن»: لیدیا یوکناویچ
-
تحلیل نقاشی1 ماه پیش
نگاهی به «بوسه» اثر گوستاو کلیمت