اخبار
سروده‌هایی از دکتر ناهید نوروزی
سروده‌هایی از دکتر ناهید نوروزی
خاموشْ برگ
با مَکِشی خاکستری
روح ِ خشکیده‌ی مرگ
جویبارِ آرام ِ برگ را
به رگ‌های نقره‌ایش
تزریق می‌کند
خاموشْ ورقی دیگر
افزون
بر دفترِ بی‌پایان ِ عمرش
کر شده ام آه
کَر شده‌ام آه
از بی‌صدایی
ای صدای تو پژواک صدایم!
پایان ما ازدحام صداهاست
پایان ما ازدحام ِ صداهاست
لال باید بود
و از سکوت ِ حنجره‌ها آغازید
از آخرین جهش ِ ذره‌های سکوت
به سوی نطفه‌ی خوابِ آن تکْ صدا
نهفته در ژرفای چشمه‌ی ازلی ِ سکون
و از بطن ِ تاریکی باید
کلمه‌ی ناب ِ نخستین نوشید
با کاسه‌ی نور
و تنگه‌های صدا را آراست
به جذبه‌ی جنبشی نوین
مروارید
عرق شرم آگین شب
چون نوازشی غلتید
بر پیشانی برگی
و در انتهایش
چون گوشواری آویخت
فرا خوان تازه‌ی سپیده
بر شبنمش
منشوری از غلظت ِ رنگ درخشاند
و او چون نگین ِ رنگین کمانی ِ اشکی
سر به زیر
بر دل ِ رود فرو ریخت
و در روان ِ روشنش
ردّ ِ دریا گرفت
دهان گشوده است
در ژرفای تاریک
صدفی
چشم به راه ِ نورش
سلوک ِ پیچک
«به پاس سروده‌های سهراب سپهری»
از سلوک ِ پیچک
تا بلوغ ِ نیلوفر
به درازای رؤیای پریان ِ خواب
بال باید فشرد
رو به بنفشای افلاک ِ کبود
و در مسیر ِ هستی و نیستی ایستاد
بینابین دم و بازدم خدا
باید از خنثای اثیر
بذر ِ هیچ برداشت
و در مردابِ سبز ِ سکون کاشت
از سلوک ِ پیچک
تا خواب ِ بلوغ نیلوفر
به بنفشای یاد ِ خدا راه است
به ژرفای اثیری ِ هیچ
رسیده گاهِ کوبش
بر در گاه آسمان
شعر گنگ
آغازیده از هیچ
آرمیده بر گلبرگ‌های عطر ِ نرگسین
برآمده از لایه های پُر خم ِ خواب
تزلزل ِ زلال ِ سراب
بر آستان ِ تپنده‌ی مهتاب
سر در گمی ِ رقیق ِ مه
بر سطح ِ رام ِ مرداب
و رسوب ِ ملایم ِ عود
بر تارْ تار ِ گُنگ ِ وجود
مهتاب در درد سالیان
مهتاب در درد ِ سالیان
مبهوت
به ازدحام ِ گیج ِ جهان
می‌نگرد
ستاره‌ها
در دهان ِ عمیق ِ شب
خاموشند
و بوفی در حاشیه
زیر و بم ِ سکوت را می‌دَرَد
مطالب بیشتر
من فکر میکنم هرگز نبوده قلب من اینگونه گرم و سرخ…
نگاهی به کتاب «خطابههای برندگان جایزۀ نوبل ادبیات» ترجمۀ رضا رضایی
شبیه به مجتبی مینوی!
نگاهی به آثار نقاش بلژیکی: «جیمز انسور»
جمله‌هایی به یادماندنی از نغمه ثمینی
«کمونیسم رفت ما ماندیم و حتی خندیدیم»: امر سیاسی یعنی امر پیش‌پاافتاده
رمان «بر استخوان‌های مردگان» نوشتۀ اُلگا توکارچوک: روایتِ خشمی که فضیلت است
«صید ماهی بزرگ» نوشتۀ دیوید لینچ: روایتِ شیرجه به آب‌هایِ اعماق
والاترین اصالت «سادگی» است…
جمله‌هایی به یادماندنی از نغمه ثمینی
-
لذتِ کتاب‌بازی4 هفته پیش«کمونیسم رفت ما ماندیم و حتی خندیدیم»: امر سیاسی یعنی امر پیش‌پاافتاده
-
لذتِ کتاب‌بازی3 هفته پیشرمان «بر استخوان‌های مردگان» نوشتۀ اُلگا توکارچوک: روایتِ خشمی که فضیلت است
-
سهراب سپهری1 ماه پیشبریدهای از کتاب «برهنه با زمین» اثر سهراب سپهری
-
لذتِ کتاب‌بازی2 هفته پیش«صید ماهی بزرگ» نوشتۀ دیوید لینچ: روایتِ شیرجه به آب‌هایِ اعماق
-
شاعران جهان1 ماه پیشسعاد الصباح: من می‌نویسم پس سنگباران می‌شوم!
-
درس‌های دوست‌داشتنی2 هفته پیشوالاترین اصالت «سادگی» است…
-
هر 3 روز یک کتاب1 هفته پیشجملههایی به یادماندنی از نغمه ثمینی
-
حال خوب3 هفته پیشمدیتیشن «تعادل هفت چاکرا» همراه با طاهره خورسند