با ما همراه باشید
درنگی در نقاشی‌های سهراب سپهری
و فکر می‌کنم که این ترنم موزون حزن تا به ابد شنیده خواهد شد
من پر از نورم و شن، و پر از دار و درخت…
قشنگ یعنی تعبیر عاشقانۀ اشکال…
به سراغ من اگر می‌آیید پشت هیچستانم…
خوشا به حال گیاهان که عاشق نورند…
و عشق، تنها عشق تو را به گرمی یک سیب می‌کند مأنوس
در دل من چیزی است مثل یک بیشۀ نور، مثل خواب دم صبح
سیب آوردم، سیب سرخ خورشید و پیامی در راه روزی خواهم آمد و پیامی خواهم آورد در رگ‌ها نور خواهم ریخت و صدا خواهم در...
نور خواهم خورد، دوست خواهم داشت…
دورها آوایی است که مرا می‌خواند…
خوشا به حال گیاهان که عاشق نورند…
