مثل یک گلدان میدھم گوش به موسیقی روییدن…
من در این خانه به گمنامی نمناک علف نزدیکم…
و من چنان پُرم که روی صدایم نماز میخوانند…
زیباترین حرفت را بگو…
دوستت دارم بیآنکه بخواهمت…
خوش به حال روزگار…
پس به نام زندگی، هرگز مگو هرگز…
وسیع باش و تنها و سربهزیر و سخت…
صدای تو، صدای بال برفی فرشتگان…
بهترینهای کیهان کلهر
دستانت آشتی است…
و فکر میکنم که این ترنم موزون حزن تا به ابد شنیده خواهد شد