دربارۀ شعر و شاعری
وضعیت شعر در ایران خوب است!
وضعیت شعر در ایران خوب است!
ضیاء موحد از آن دسته شاعرانی است که جدای از کار شاعری با جهان فلسفه هم به‌طور جدی محشور بوده و اصلاً دانش‌آموخته دکترای منطق از «یونیورسیتی کالج» لندن است.
رفت‌وآمدهای او بین این ساحت متخیل و انتزاعی شعر و عرصه تحلیلی و استدلالی منطق، همان‌طور که عمر فرهنگی او را رقم زده، در شعرهایش نیز به روشنی مشهود است.
به تازگی کتاب تازه‌ای از شعرهای او با عنوان «بعد از سکوت» به دو زبان فارسی و انگلیسی از سوی انتشارات هرمس منتشر شده است. کتابی که نیمه دی‌ماه از انتشار قریب‌الوقوع آن خبر داده بود. او در گفت‌وگویی که در روزهای گذشته به مناسبت انتشار «بعد از سکوت» انجام داده، ضمن ارائه اطلاعاتی درباره این کتاب، پیرامون آینده هنر شعر در دنیا و اینکه آیا دوره شعر به پایان رسیده است هم حرف زد. موحد برخلاف اظهارنظر رایجی که در این سال‌ها در مورد شعر ایران وجود دارد و اوضاع آن را نامطلوب می‌داند، به صراحت می‌گوید که وضعیت شعر در کشور ما خوب است. او با این نظر که دوران شعر به سر آمده، مخالفت می‌کند و آن را نظر نادرستی می‌داند که پیش از این نیز بارها در مقاطع مختلف مطرح شده اما با خلق آثار شعری مهم و خلاق نقض شده است:
«بارها و بارها این حرف‌ها زده شده است، حتی در خارج هم این موضوع را بیان کرده و گفته‌اند دوران شعر تمام شده است اما هربار که این حرف‌ها زده شده، شاعران مهمی پیدا شده و این حرف را باطل کرده‌اند.»
شعرهای کتاب جدید موحد که با ترجمه سعید سعیدپور به انگلیسی در قالب مجموعه شعری دو زبانه منتشر شده، به‌گفته او بین سال‌های ۹۴ تا ۹۶ نوشته شده است.
او شعرهای این مجموعه را حاوی دو نگاه فلسفی و طبیعت‌گرایانه می‌داند. موحد پیشتر گفته بود که شعرهای این کتاب مانند اسمش حاصل دوره بعد از سکوت اوست. دوره‌ای که بنا به توصیف شاعر «دوره بعد از خاموشی» بوده و پس از مدتی که در حالت شعری قرار نمی‌گرفته، حاصل شده است.
(منبع: bookcity)
از «حکیم عمر خیام» چه میدانیم؟
چگونه از «دادگاه بیستوچهار ساعتی ذهن» و «محکومیتهای مداوم» رها بشویم؟
من فکر میکنم هرگز نبوده قلب من اینگونه گرم و سرخ…
نگاهی به کتاب «خطابههای برندگان جایزۀ نوبل ادبیات» ترجمۀ رضا رضایی
شبیه به مجتبی مینوی!
رمان «بر استخوانهای مردگان» نوشتۀ اُلگا توکارچوک: روایتِ خشمی که فضیلت است
«صید ماهی بزرگ» نوشتۀ دیوید لینچ: روایتِ شیرجه به آبهایِ اعماق
والاترین اصالت «سادگی» است…
جملههایی به یادماندنی از نغمه ثمینی
بریدههایی از «نامههای گوستاو فلوبر»
-
لذتِ کتاببازی1 ماه پیش«کمونیسم رفت ما ماندیم و حتی خندیدیم»: امر سیاسی یعنی امر پیشپاافتاده
-
لذتِ کتاببازی3 هفته پیشرمان «بر استخوانهای مردگان» نوشتۀ اُلگا توکارچوک: روایتِ خشمی که فضیلت است
-
سهراب سپهری1 ماه پیشبریدهای از کتاب «برهنه با زمین» اثر سهراب سپهری
-
لذتِ کتاببازی2 هفته پیش«صید ماهی بزرگ» نوشتۀ دیوید لینچ: روایتِ شیرجه به آبهایِ اعماق
-
درسهای دوستداشتنی3 هفته پیشوالاترین اصالت «سادگی» است…
-
هر 3 روز یک کتاب2 هفته پیشجملههایی به یادماندنی از نغمه ثمینی
-
نامههای خواندنی2 هفته پیشبریدههایی از «نامههای گوستاو فلوبر»
-
درسهای دوستداشتنی4 هفته پیشهیچکس به آنها نخواهد گفت که چقدر زیبا هستند…