مستند
«رازهای سطح» مستندی جذاب دربارۀ مریم میرزاخانی
«رازهای سطح» مستندی جذاب دربارۀ مریم میرزاخانی
مریم میرزاخانی ۲۲ اردیبهشت سال ۱۳۵۶ متولد شد. او در دبیرستان فرزانگان تهران تحصیل کرد. همکلاسیهایش او را با نبوغ زیاد و مهربانی به خاطر می آورند. یکی از همکلاسیهای او میگوید در اولین روزهای مدرسه، مریم تاریخ تولد همه دانشآموزان کلاس را یادداشت کرد و روز تولد ما به هرکداممان یک کتاب هدیه داد. میرزاخانی، در سالهای پایانی تحصیل خود در دبیرستان، در مسابقات المپیاد جهانی ریاضیات شرکت کرد و دو سال پیاپی مدال طلای این مسابقات را به دست آورد.
کسری رفیع، استاد ریاضیات دانشگاه تورنتو که در زمانی که مریم میرزاخانی دانش آموز عضو تیم المپیاد ریاضی بود، به او و هم تیمیهایش ریاضی درس میداد، درباره او میگوید: من به آنها سوالهای زیادی دادم که از منابع مختلفی پیدا کرده بودم. یکی از سوالها را نمیتوانستند حل کنند. مریم راه حل آن را نوشت. من یک کتاب درباره آنالیز پیچیده خواندم تا بتوانم اصطلاحاتی را که مریم استفاده کرده بود، درک کنم. بعد از مطالعه آن کتاب فهمیدم راه حل مریم درست بوده است.
مریم برای تحصیل در دانشگاه، رشته ریاضیات را انتخاب کرد و مدرک لیسانس خود را از دانشگاه شریف گرفت. او به صورت مستقیم در مقطع دکترا از دانشگاه هاروارد پذیرش گرفت و در سال ۲۰۰۵ از این دانشگاه فارغالتحصیل شد. او سه مقاله از پژوهش مقطع دکترای خود نگاشت که در نشریههای مطرحی همچون سالنامه ریاضیات، یافتههای ریاضیات و مجله انجمن ریاضیات آمریکا منتشر شد. ریاضیدانان هنوز از ایدههای مریم بهره میگیرند و در پژوهشهای خود به مقالات وی استناد میکنند.
مریم میرزاخانی در سال ۲۰۰۸ و در سن ۳۱ سالگی عنوان استاد تمامی دانشگاه استنفورد، یکی از سه دانشگاه برتر جهان را به دست آورد. او و همکارانش برای سالها بر روی اثبات تئوریای کار کردند که آن قدر قوی بود که ریاضیدانان به آن لقب «تئوری چوب جادویی» دادند. تلاشهای وی باعث شد در سال ۲۰۱۴ و در کره جنوبی برنده جایزه فلیدز شود. او تاکنون تنها زنی است که این جایزه معتبر بینالمللی را از آن خود کرده است. مسیری که مریم به عنوان یک زن ایرانی در ایران و خارج از کشور طی کرد، میتواند برای بسیاری از زنان، الهامبخش باشد چرا که دنیای ریاضیات در باور عمومی چهرهای مردانه دارد، اما حضور درخشان مریم در این عرصه، باعث شده است که ریاضیات و مفاهیم مربوط به آن با تصویر زنی زانو زده روی کاغذهای بزرگ و در حال حل مسائل هندسی به یاد آورده شود.
سه سال پس از دریافت این جایزه، مریم میرزاخانی که به نوعی معروفترین چهره علمی معاصر ایران در دنیا شناخته میشد، پس از سالها مبارزه با سرطان پستان درگذشت. از مریم، جز دستاوردهای مهم علمی در ریاضیات که راهگشای بسیاری از ریاضیدانان خواهد بود و «آناهیتا»، دختر خردسالش، تصویر زنی سنتشکن باقی مانده است. دخترانی که پس از مریم در المپیادهای ریاضی شرکت کردند، طلای جهانی، کسب امتیاز کامل مسابقات، تحصیل در بهترین دانشگاههای دنیا و کسب مدالهای علمی معتبری همچون فیلدز را دور از خود نمیدانند؛ چرا که پیش از آنها، مریم مرزهای از پیش تعیین شده در ذهن دختران را از میان برداشته است.
منبع: ایسنا
مطالب بیشتر
-
لذتِ کتاببازی1 ماه پیش
رمان «بر استخوانهای مردگان» نوشتۀ اُلگا توکارچوک: روایتِ خشمی که فضیلت است
-
لذتِ کتاببازی4 هفته پیش
«صید ماهی بزرگ» نوشتۀ دیوید لینچ: روایتِ شیرجه به آبهایِ اعماق
-
درسهای دوستداشتنی4 هفته پیش
والاترین اصالت «سادگی» است…
-
هر 3 روز یک کتاب3 هفته پیش
جملههایی به یادماندنی از نغمه ثمینی
-
لذتِ کتاببازی2 هفته پیش
نگاهی به کتاب «خطابههای برندگان جایزۀ نوبل ادبیات» ترجمۀ رضا رضایی
-
درسهای دوستداشتنی1 ماه پیش
هیچکس به آنها نخواهد گفت که چقدر زیبا هستند…
-
نامههای خواندنی4 هفته پیش
بریدههایی از «نامههای گوستاو فلوبر»
-
حال خوب1 ماه پیش
مدیتیشن «تعادل هفت چاکرا» همراه با طاهره خورسند