سفر به سرزمینهای دیگر
دریاچه ی صورتی هیلیر در استرالیا
آشنایی با دریاچه صورتی هیلیر | Lake Hillier
دریاچهی صورتی هیلیر در استرالیای غربی واقع شده است.
این پدیدهی فوقالعاده ۶۰۰ متر طول و ۲۵۰ متر عرض دارد
و دور تا دورش با شن و ماسههای نرم و لطیف پوشانده شده است.
زیباییهای این دریاچه به همین رنگ صورتی خلاصه نمیشود؛
درست در سمت شمالی دریاچه، جنگلهای انبوه
و درختان اُکالیپتوس و کاغذی به رنگ سبز زمردین
خودنمایی میکنند و منظرهای شگفتانگیز خلق کردهاند.
در اطراف دریاچه، تپههایی شنی،
با انواع درختان پوست کاغذی به چشم میخورند.
این دریاچه صورتی بین تپههای شنی و اقیانوسِ منجمدِ جنوبی فاصله انداخته
و همین موضوع باز هم به جذابیتهای هیلیر افزوده است،
آب این دریاچه شور است و برای آشامیدن مناسب نیست.
این دریاچه دقیقا در میانه میدل ایسلند
یا جزیره میانی (Middle Island) قرار دارد،
این جزیره در جنوب غربی استرالیا واقع شده است
و خیلی اتفاقی در سال ۱۸۰۲ توسط محققی
به نام متیو فلیندرز (Matthew Flinders) کشف شد.
علت رنگ صورتی دریاچه هیلیر
هیچکس دقیقا علت اصلی صورتی شدن آب این دریاچه را نمیداند؛
اما دانشمندان حدس می زنند دلیل این پدیده، وجود باکتریهایی است
که در لایههای بیرونی نمکهای دریایی زندگی میکنند،
این باکتریها با نام دونالیالا سالینا (Dunaliella Salina) شناخته میشوند.
دریاچه هیلیر مملو از نمک است و خانهای شده برای این نوع باکتریها.
جلبکها و باکتریهای موجود در این دریاچه برای حیات به جذب نور خورشید نیاز دارند
که همین کار باعث تولید رنگ دانههای قرمز یا صورتی رنگ در آنها میشود.
آنها به زندگی در دریا و دریاچههایی با میزان نمک بالا علاقمند هستند
تا بتوانند در پوستههای نمک به راحتی زندگی کنند.
زمانی که سطح آب دریاچه بالاتر است
میزان رنگ آن هم بیشتر و غلیظ تر میشود
و جلبک و باکتریها با سرعت بیشتری رشد و نمو میکنند.
همچنین رنگ هیلیر با دمای آب نیز رابطه مستقیمی دارد؛
هر چه درجه حرارت آب بیشتر باشد رنگ دریاچه هم پررنگتر دیده میشود؛
ولی در تمام طول سال هیلیر سایهای از رنگ صورتی در خود دارد.
در سال ۱۹۸۰ میلادی چندین آزمایش روی این دریاچه و نمکهایش انجام شد
و شرکت دبلیو ای سالت (WA Salt) مقداری از نمک آن را برداشت
و آنها را در کورههای قوی خشک کرده و به فروش رساند.
با این که هنوز علت اصلی صورتی رنگ بودن این دریاچه مشخص نیست
عکسهای دیگری از این دریاچه
مطالب مرتبط
-
لذتِ کتاببازی4 هفته پیش
«کمونیسم رفت ما ماندیم و حتی خندیدیم»: امر سیاسی یعنی امر پیشپاافتاده
-
لذتِ کتاببازی3 هفته پیش
رمان «بر استخوانهای مردگان» نوشتۀ اُلگا توکارچوک: روایتِ خشمی که فضیلت است
-
سهراب سپهری1 ماه پیش
بریدهای از کتاب «برهنه با زمین» اثر سهراب سپهری
-
لذتِ کتاببازی2 هفته پیش
«صید ماهی بزرگ» نوشتۀ دیوید لینچ: روایتِ شیرجه به آبهایِ اعماق
-
شاعران جهان1 ماه پیش
سعاد الصباح: من مینویسم پس سنگباران میشوم!
-
درسهای دوستداشتنی2 هفته پیش
والاترین اصالت «سادگی» است…
-
هر 3 روز یک کتاب2 هفته پیش
جملههایی به یادماندنی از نغمه ثمینی
-
درسهای دوستداشتنی3 هفته پیش
هیچکس به آنها نخواهد گفت که چقدر زیبا هستند…