یادداشت
اگر مریم میرزاخانی بود امروز 43 ساله میشد!

اگر مریم میرزاخانی بود امروز 43 ساله میشد!
اگر مریم میرزاخانی بود امروز 43 ساله میشد!
بعضی آدمها آنگونه قدرتمند و کاریزما هستند که در همان نگاه اول،
چیزی را برای همیشه در تو تغییر میدهند.
مریم چهرهای داشت که زیبایی نبوغ و آرمانخواهی را منعکس میکرد.
راستی…فعل «داشت» چقدر بیرحمانه است. کنارش میگذارم.
مریم ذاتِ سفرهای بیپایان است.
ذاتِ آن روز که انسان از خواب بیدار میشود و تصمیم میگیرد
دیگر ربطی به یأس و سرما و دغدغههای کوچک نداشته باشد.
به خاطر مدالش نیست که دوستش دارم
خیلیها در تاریخ علم و هنر مدال گرفتهاند و امروز نامی هم از آنها در میان نیست
عشق به مریم عشق به وقار در برابر رازهای حل ناشدنی هستیست.
عشق به پذیرش باشکوه رنج و فراتر از دردها ایستادن است.
عشق به ذاتِ حرکت، رشد و تعالی خواهیست.
عشق به گم شدن مقدس در قعر جنگلِهای ترسناک ناشناخته
و ارزشگذاردن بر کنکاش و جستجو است.
نمیدانم چه نامی دارد حادثهای که ما را به این سیاره تبعید کرد؟
تقدیر؟ تصادف؟ شعور کائنات؟
ولی میدانم پوچ و خالی نبود.
مگر نه این است که گلها میرویند تا در زیبایی جهان همکاری کنند؟
مگر رودها سمفونی آبیِ عبور نیستند؟
برخی از انسانها هم چنیناند.
مرگ و زندگیشان در زیبایی و جاودانگی حل میشود.
بودنشان نو به نو تجدید میشود و زمان را به زانو درمیآورد.
به راستی او «خواهر آبشارهای بیشماری بود.» و هست.
خواهر آفتاب و برف و شکوفههای نحیف بهاری
خواهر باران وقتی که زیر آن شعری سروده میشود
و انسان احساس تطهیر و بیتقصیری میکند.
دوستش دارم زیرا به نبوغِ در سادگی تجسم بخشید
و اجازه داد با چشمان خود بیکران را ببینیم.
مریم روح ساکت گلیست
که هیاهوی عطر و رنگش جهان را برداشت
و جای بهتری گذاشت.
مطالب بیشتر
- مریم میرزاخانی تنها یک هیاهو و بزرگنمایی زودگذر نبود
- جملاتی از مریم میرزاخانی برای تولدش
- مرثیهای برای مریم میرزاخانی
- مستند مریم میرزاخانی
- هنرنمایی همسر مریم میرزاخانی و دخترش برای او
-
پنجرهای برای لبخند به زندگی1 ماه پیش
جملههایی از کتاب «چهل نامۀ کوتاه به همسرم»
-
پنجرهای برای لبخند به زندگی6 روز پیش
ذن در جان شاعر نوشتۀ احمد شاملو
-
پنجرهای برای لبخند به زندگی1 ماه پیش
رفتارِ اپیکور در برابر مرگ
-
پنجرهای برای لبخند به زندگی5 روز پیش
رمان «به سوی آزادی» کازانتزاکیس و چند درس برای زندگی
-
پنجرهای برای لبخند به زندگی3 هفته پیش
گوش دادن به شرم؛ برنه براون
-
لذتِ کتاببازی1 ماه پیش
نامهات رسید، دختر!
-
شعر جهان1 ماه پیش
شعری از پابلو نرودا برای «معصومه کریمی»
-
تحلیل داستان و نمایشنامه1 ماه پیش
نگاهی به رمان «بچهآهو» اثر ماگدا سابو