تحلیل نقاشی

نوازندگان اثر کاراواجو

نوازندگان اثر کاراواجو

«کافه کاتارسیس» به نقل از سایت «نقد روز»:

ترسیمی صمیمی از چهار جوان را در نقاشی “نوازنده ها” اثر میکل‌آنجلو مریسی دا کاراواجو می بینیم. او این نقاشی را در شهر رم برای کاردینال فرانسسکو ماریا بوربوندل مونته سانتا ماریا یکی از بزرگترین مشتریانش کشید.

کاردینال دل مونته یکی از شخصیت های مهم کلیسا و عرصه هنر بود. او برخی از بهترین کارهای هنری آن دوره را در موزه اش گردآوری کرد. شاید شهرت امروز او بیشتر به خاطر حمایتش از نبوغ کاراواجو در سبک باروک باشد. گالری کاردینال علاوه بر “نوازندگان” آثار دیگری همچون “پیشگو”، “قماربازان متقلب” و “نوازنده ی لوت” و دیگر شاهکارهای رئالیزم کاراواجو را نیز در خود داشت.

تفسیر نقاشی

این نقاشی کاراواجو که در زمان خود با عنوان “اونا موزیکا-una musica” شناخته می شد چیزی ورای یک قطعه ساده ی هنری است. این اثر تمثیلی است از موسیقی و عشق که شخصیتی کوپیدو-گونه (کوپیدو: خدای عشق در اساطیر روم که به شکل کودکی برهنه تصور می شد) را با خوشه های انگور (به عنوان نمادی از شراب) در دستانش ترسیم می کند که در کنار گروهی نوازنده نشسته است.

شخصیت های دیگر (نوازنده ی لوت، نوازنده کورنت که پرتره ی خود نقاش است، و نوازنده ی ویولونی که در تصویر نیامده است) به همراه کوپیدو، کل اثر را تشکیل می دهند. پرتره های نقاشی شده از روی چهره ی افراد ساکن خانه ی دل مونته کشیده شده اند.

به خاطر حضور خود نقاش در نقاشی، و همچنین دوست او ماریو مینیتی به عنوان لوت نواز، تفسیری همجنس گرایانه در مورد این اثر هنری شده که البته تحلیل اشتباهی است.
گرچه نقاشی، موقعیت و حالتی شهوانی را نشان می دهد، اما می خواهد در هم آمیختگی و ترکیب ویژگی های عشق و موسیقی را برجسته کند نه احساسات جنسی را.

شخصیت ها با پوششی از رداهای بلند سنتی، به منظور ایجاد مفهومی تمثیلی و انتزاعی درباره ی ارزش و بهای موسیقی استفاده شده اند. این تفسیر بدور از مسائل جنسی نیز از توضیحات اولیه ی ای که در زمان به حراج گذاشتن آن داده شده بود، واضح و مشخص است نقاش سعی در برجسته کردن ظرافت و لطافت داشته است در اثری که هماهنگی و عشق را به نمایش می گذارد.

در این دوره نقاشی های با مضمون موسیقی مرسوم بودند. کلیسا به دنبال احیای نقش خود در جامعه بود و موضوع “نوازندگان” آوازخوانی مادریگال (نوعی آواز غیرمذهبی دوره رنسانس) است.

نارسایی های اثر

با اینکه این نقاشی اثری پیچیده و قوی در میان کارهای کاراواجو به حساب می آید، باز هم بدون نقص نیست. چهار شخصیت کشیده شده به خوبی در نقاشی جا نگرفته اند، و ترکیب و ساختار روان و سیالی ندارند. گرچه این نارسایی هایی که در نقاشی “نوازندگان” به چشم می خورد با گذشت زمان و پیشرفت کاراواجو و پخته تر شدنش بر طرف شده و بهبود یافت.

انتقادهایی نیز به یکنواختی و نبود تنوع چندان در اثر وارد شده است. شاید به این خاطر باشد که شخصیت ها جداگانه نشسته و از روی چهره ی آن ها نقاشی کرده است. به قول موزه ی هنر متروپولیتان، که این اثر اکنون در آنجا قرار دارد، به وضوح حس می شود که این نقاشی تجربه ای بوده در سبکی از نقاشی که باعث درخواست تقاضاهای جدیدی به کاراواجو شد، و تجربه هایی از آن کسب کرد که اساس و پایه ای را برای برخی از شاعرانه ترین کارهایش شدند.

در طول سالیان متمادی این نقاشی دچار تخریب هایی شده و ترمیم هایی روی آن صورت گرفته، با این حال “نوازندگان”هنوز یکی از معروف ترین کارهای کاراواجو محسوب می شود. عواطف واحساسات شخصیت ها (همچون چهره ی اشک بار لوت نواز) و مضمون های جهانی عشق و موسیقی در طول قرن ها زنگ حقیقت را نواخته است.

منبع: pahnation

مطالب بیشتر