موسیقی سنتی
برسان باده که غم روی نمود ای ساقی
برسان باده که غم روی نمود ای ساقی
برسان باده که غم روی نمود ای ساقی
این شبیخون بلا باز چه بود ای ساقی
حالیا عکس دل ما است در آیینهی جام
تا چه رنگ آورد این چرخ کبود ای ساقی
دیدی آن یار که بستیم صد امید در او
چون به خون دل ما دست گشود ای ساقی
تیره شد آتش یزدانی ما از دم دیو
گرچه در چشم خود انداخته دود ای ساقی
تشنهی خون زمین است فلک، واین مه نو
کهنه داسی است که بس کشته درود ای ساقی
منتی نیست اگر روز و شبی بیشم داد
چه ازو کاست و بر من چه فزود ای ساقی
بس که شستیم به خوناب جگر جامهی جان
نه از او تار به جا ماند و نه پود ای ساقی
حق به دست دل من بود که در معبد عشق
سر به غیر تو نیاورد فرود ای ساقی
این لب و جام پی گردش می ساختهاند
ورنه بی می و لب جام چه سود ای ساقی
در فروبند که چون «سایه» در این خلوت غم
با کسم نیست سر گفت و شنود ای ساقی
هوشنگ ابتهاج (سایه)
دربارۀ آلبوم همنوا با بم
هم نوا با بم، نام یک آلبوم تصویری در موسیقی سنتی ایرانی است با صدای محمدرضا شجریان و همخوانی همایون شجریان است که در سال ۱۳۸۲ برگزار شد.
این آلبوم مربوط به کنسرتی با همین نام میباشد. دلیل اجرای کنسرت همنوا با بم، کمک به زلزلهزدگان شهر بم و همدلی و همدردی با مردم شهر بم بود.
قسمت اول این آلبوم در دستگاه نوا و کرد بیات و قسمت دوم آن در راستپنجگاه اجرا شدهاست.
هنرمندان
آواز: محمدرضا شجریان
تار: حسین علیزاده
کمانچه: کیهان کلهر
تنبک و آواز: همایون شجریان
عکس: حسن سربخشیان
طراح گرافیک: مژگان شجریان
(منبع: ویکیپدیا)
مطالب بیشتر
- خانهام آتش گرفت/ آتشی جانسوز
- کوی عشق/ شعر عطار/ صدا: استاد شجریان
- دعای ربنا/ شجریان
- شعر ارغوان/ صدا و تصویر هوشنگ ابتهاج
-
اختصاصی کافه کاتارسیس1 هفته پیش
نمایشنامۀ «جنون جورج سوم» نوشتۀ الن بنت: راهنمای آدم کردن دیکتاتور!
-
تحلیل داستان2 هفته پیش
چرا «دروازۀ خورشید» الیاس خوری فرق دارد؟
-
هر 3 روز یک کتاب1 هفته پیش
نگاهی به نمایشنامۀ 1984
-
موسیقی بی کلام2 هفته پیش
حال بینظیر شکفتگی؛ بهرغم مِه…
-
معرفی کتاب2 هفته پیش
بخشهایی از نمایشنامۀ «بودا» نوشتۀ نیکوس کازانتزاکیس
-
شعر جهان2 هفته پیش
«عشق عشق میآفریند» مارگوت بیکل: ترجمه و صدای احمد شاملو
-
هر 3 روز یک کتاب2 هفته پیش
دربارۀ کتاب «شجاعت در برهوت» اثر برنه براون
-
شاعران ایران2 هفته پیش
عارف قزوینی: تصنیفساز یگانهای که شاعر بزرگی نبود!