موسیقی سنتی
برسان باده که غم روی نمود ای ساقی
برسان باده که غم روی نمود ای ساقی
برسان باده که غم روی نمود ای ساقی
این شبیخون بلا باز چه بود ای ساقی
حالیا عکس دل ما است در آیینهی جام
تا چه رنگ آورد این چرخ کبود ای ساقی
دیدی آن یار که بستیم صد امید در او
چون به خون دل ما دست گشود ای ساقی
تیره شد آتش یزدانی ما از دم دیو
گرچه در چشم خود انداخته دود ای ساقی
تشنهی خون زمین است فلک، واین مه نو
کهنه داسی است که بس کشته درود ای ساقی
منتی نیست اگر روز و شبی بیشم داد
چه ازو کاست و بر من چه فزود ای ساقی
بس که شستیم به خوناب جگر جامهی جان
نه از او تار به جا ماند و نه پود ای ساقی
حق به دست دل من بود که در معبد عشق
سر به غیر تو نیاورد فرود ای ساقی
این لب و جام پی گردش می ساختهاند
ورنه بی می و لب جام چه سود ای ساقی
در فروبند که چون «سایه» در این خلوت غم
با کسم نیست سر گفت و شنود ای ساقی
هوشنگ ابتهاج (سایه)
دربارۀ آلبوم همنوا با بم
هم نوا با بم، نام یک آلبوم تصویری در موسیقی سنتی ایرانی است با صدای محمدرضا شجریان و همخوانی همایون شجریان است که در سال ۱۳۸۲ برگزار شد.
این آلبوم مربوط به کنسرتی با همین نام میباشد. دلیل اجرای کنسرت همنوا با بم، کمک به زلزلهزدگان شهر بم و همدلی و همدردی با مردم شهر بم بود.
قسمت اول این آلبوم در دستگاه نوا و کرد بیات و قسمت دوم آن در راستپنجگاه اجرا شدهاست.
هنرمندان
آواز: محمدرضا شجریان
تار: حسین علیزاده
کمانچه: کیهان کلهر
تنبک و آواز: همایون شجریان
عکس: حسن سربخشیان
طراح گرافیک: مژگان شجریان
(منبع: ویکیپدیا)
مطالب بیشتر
- خانهام آتش گرفت/ آتشی جانسوز
- کوی عشق/ شعر عطار/ صدا: استاد شجریان
- دعای ربنا/ شجریان
- شعر ارغوان/ صدا و تصویر هوشنگ ابتهاج
-
لذتِ کتاببازی4 هفته پیش
نگاهی به کتاب «خطابههای برندگان جایزۀ نوبل ادبیات» ترجمۀ رضا رضایی
-
تحلیل داستان و نمایشنامه1 ماه پیش
«داستایفسکی؛ سالک مدرنِ رنجاندیش» نوشتۀ سروش دباغ
-
لذتِ کتاببازی2 هفته پیش
نامهای سرگشاده به «ادوارد هرش»، کسی که میخواست دوباره دل ببازیم و… !
-
لذتِ کتاببازی3 هفته پیش
دل باختن دوباره به شعر، با کتاب «شب آخر با سیلویا پلات» / (بخش اول)
-
هر 3 روز یک کتاب3 هفته پیش
بریدهای از کتاب «در فاصلۀ دو نقطه» اثرِ ایران درّودی
-
معرفی کتاب2 هفته پیش
بهترین کتابهای ترجمۀ سال 1402 از دید داورهای معتبر
-
نامههای خواندنی1 ماه پیش
بخشی از یک نامۀ «فریدریش نیچه»
-
پیرامونِ ادبیات کلاسیک1 ماه پیش
چرا رودکی فراموش نمیشود؟