به وقتِ شنیدنِ شعر
سروده‌ای از بیژن الهی…
سروده‌ای از بیژن الهی…
به سلمی
حامی‌ی دور بوده‌ام از نور حالتی
قدرتی داشته‌ام آری
چون مردگان که قادرند ولی نه جز به لطافتی
حامیند اگر پا سَرشان نه جُز چُو علف بگذاری
راه از میانِ علف گرفته‌ام
که راه پوش و راه افزاست:
راه‌های فراوان رفته‌ام
که برده‌ام به جا و نبرده‌ام هیچ جا
اما عزیزم سَلما
می‌خواستم کجا رسید
کنار این همه هرزابها
که سفر می‌کنند و برق می‌زنند
که برق می‌زنند در قلبِ علفها و ناپدید…
مرا دفنِ سراشیبها کنید که تنها
نمی از بارانها به من رسد اما
سیلابه‌اش از سر گُذَر کند
مثل عمری که داشتم.
نوروز 5 باغ وکیل آباد
منبع
دیدن
بیژن الهی
نشر بیدگل
چاپ چهارم
سروده‌ای از بیژن الهی…
گفتوگوی ناصر تقوایی با «احمد شاملو» و آیدا
«چه بیتابانه میخواهمت» شعر و صدای احمد شاملو
با فرزانه میلانی دربارۀ نامههای فروغ به ابراهیم گلستان
هان کانگ: همۀ نویسندگان، خوانندگان پرشوری هستند
بریدهای از کتاب «سیری در هنر ایران» آرتور پوپ ترجمۀ نجف دریابندری
نگاهی به کتاب «خطابه‌های برندگان جایزۀ نوبل ادبیات» ترجمۀ رضا رضایی
شبیه به مجتبی مینوی!
از «حکیم عمر خیام» چه میدانیم؟
نگاهی به آثار نقاش بلژیکی: «جیمز انسور»
من فکر میکنم هرگز نبوده قلب من اینگونه گرم و سرخ…
-
لذتِ کتاب‌بازی1 ماه پیشرمان «بر استخوان‌های مردگان» نوشتۀ اُلگا توکارچوک: روایتِ خشمی که فضیلت است
-
لذتِ کتاب‌بازی1 ماه پیش«صید ماهی بزرگ» نوشتۀ دیوید لینچ: روایتِ شیرجه به آب‌هایِ اعماق
-
درس‌های دوست‌داشتنی1 ماه پیشوالاترین اصالت «سادگی» است…
-
هر 3 روز یک کتاب1 ماه پیشجملههایی به یادماندنی از نغمه ثمینی
-
لذتِ کتاب‌بازی3 هفته پیشنگاهی به کتاب «خطابه‌های برندگان جایزۀ نوبل ادبیات» ترجمۀ رضا رضایی
-
کارگردانان جهان1 ماه پیشباید خشم را بشناسی بی‌آنکه اسیرش شوی
-
نامههای خواندنی1 ماه پیشبریدههایی از «نامههای گوستاو فلوبر»
-
حال خوب1 ماه پیشمدیتیشن «تعادل هفت چاکرا» همراه با طاهره خورسند