تحلیل نقاشی
درنگی در چند اثر خواکین سورولا، نقاش اسپانیایی
درنگی در چند اثر خواکین سورولا، نقاش اسپانیایی
«خواکین سورولا» نقاش اسپانیایی بود که سبک نقاشی او در زیرمجموعه امپرسیونیسم قرار میگرفت. بهترین آثار او در فضای باز نقاشی شدهاند و ساحل آفتابی والنسیا را به زیبایی به تصویر میکشند. عمده شهرت «سورولا» برای نقاشیهای ماهرانهاش از مردم و مناظری است که زیر نور درخشان خورشید سرزمین مادریاش به تصویر کشیده شدهاند. تابلو نقاشی «ثبت لحظه» که در پایین مشاهده میکنید، یک اثر هنری بسیار معمولی از «خواکین سورولا» است. جذاب است، اینطور نیست؟ در ادامه با زندگی و فعالیتهای این هنرمند بزرگ اسپانیایی بیشتر آشنا میشوید.
«سورولا» کودکی غمانگیزی را سپری کرد. او در خانواده فقیری متولد شد و در دو سالگی والدینش را بر اثر بیماری احتمالی وبا از دست داد و یتیم شد. پس از آن، دایی و خاله «سورولا» از او و خواهرش مراقبت کردند. خوشبختانه استعداد هنری او از همان دوران کودکی مشخص بود و او از سن ۹سالگی در شهر محل زندگیاش به یادگیری هنر مشغول شد.
همانطور که اشاره شد، ویژگیهای یک هنرمند بااستعداد از همان دوران کودکی در «سورولا» آشکار شد و در سن ۱۵سالگی به «آکادمی سن کارلوس» واقع در «والنسیا» پیوست.
او که برای تحصیلات تکمیلی به مادرید رفته بود و شاهکارهای هنری موزه «پرادو» را بررسی کرده بود، در ادامه به «رم» و «پاریس» رفت و دوباره به والنسیا بازگشت. او در ابتدا آثار تاریخی و رئالیستی اجتماعی کشید که یکی از آنها «مارگریت دیگر»(۱۸۹۲) بود که نخستین اثر هنری موفقیتآمیز او محسوب میشد. این نقاشی در نمایشگاه ملی مادرید مدال طلا دریافت کرد، سپس در نمایشگاه بین المللی شیکاگو جایزه نخست را کسب کرد و فروخته شد و متعاقباً به «موزه هنر میلدرد لین کمپر» واقع در ایالات متحده اهدا شد.
او اغلب خانودهاش را نقاشی میکرد. در سال ۱۸۸۸ میلادی «سورولا» ازدواج کرد و بعد از مدتی صاحب دو دختر و یک پسر شد. اعضای خانواده او از سوژههای محبوب او برای نقاشی کردن به شمار میرفتند.
«سورولا» به امپرسیونیسم روی آورد. در سال ۱۹۰۶ میلادی «سورولا» برای نخستینبار در گالری «ژرژ پتی»، یکی از گالریهای اصلی امپرسیونیست در پاریس شرکت کرد. این یک موفقیت چشمگیر بود و به اعتبار بین المللی این هنرمند کمک کرد. این نمایشگاه نزدیک به ۵۰۰ اثر، نقاشیهای دوران ابتدایی فعالیت و همچنین صحنههای ساحلی، مناظر و پرترهها را شامل میشد. تعداد نقاشیهای او حیرت منتقدان را به همراه داشت.
«سورولا» در ایالات متحده آمریکا به یک ستاره تبدیل شد. او در سال ۱۹۰۸ میلادی با یک مجموعهدار به نام «آرچر میلتون هانتینگتون» ملاقات کرد که او را به عضویت انجمن اسپانیایی آمریکا در شهر نیویورک درآورد و از او دعوت کرد تا آثارش را در سال ۱۹۰۹ در این شهر به نمایش بگذارد. این نمایشگاه شامل ۳۵۶ نقاشی بود که ۱۹۵ نقاشی از آنها فروخته شد. سورولا پنج ماه را در آمریکا گذراند و در این مدت بیش از ۲۰ پرتره کشید.
موزهای مختص آثار «خواکین سورولا» ساخته شده است. در سال ۱۹۳۲ خانه این هنرمند در مادرید به موزهای تبدیل شد که امروزه به عنوان «موزه سورولا» شناخته میشود. این خانه معمولی اسپانیایی متعلق به نیمه اول قرن بیستم، خانه و کارگاه او در یازده سال آخر عمرش بود. خانوادهاش املاک او را به دولت اسپانیا سپردند و دولت تصمیم گرفت آن را به موزهای تبدیل کند که نقاشیها و وسایل شخصی او (مجسمهها، نامهها، منسوجات، مبلمان و غیره) که «سورولا» در طول زندگیاش جمعآوری کرده بود را به نمایش بگذارد.
منبع: ایسنا
درنگی در چند اثر خواکین سورولا، نقاش اسپانیایی
-
لذتِ کتاببازی1 ماه پیش
«کمونیسم رفت ما ماندیم و حتی خندیدیم»: امر سیاسی یعنی امر پیشپاافتاده
-
لذتِ کتاببازی4 هفته پیش
رمان «بر استخوانهای مردگان» نوشتۀ اُلگا توکارچوک: روایتِ خشمی که فضیلت است
-
لذتِ کتاببازی3 هفته پیش
«صید ماهی بزرگ» نوشتۀ دیوید لینچ: روایتِ شیرجه به آبهایِ اعماق
-
درسهای دوستداشتنی4 هفته پیش
والاترین اصالت «سادگی» است…
-
هر 3 روز یک کتاب3 هفته پیش
جملههایی به یادماندنی از نغمه ثمینی
-
لذتِ کتاببازی2 هفته پیش
نگاهی به کتاب «خطابههای برندگان جایزۀ نوبل ادبیات» ترجمۀ رضا رضایی
-
درسهای دوستداشتنی1 ماه پیش
هیچکس به آنها نخواهد گفت که چقدر زیبا هستند…
-
نامههای خواندنی4 هفته پیش
بریدههایی از «نامههای گوستاو فلوبر»