نویسندگان جهان
یون فوسه (برندۀ نوبل): اگر به حرف منتقدان گوش میدادم، نویسندگی را رها میکردم!

یون فوسه (برندۀ نوبل) اگر به حرف منتقدان گوش میدادم، نویسندگی را رها میکردم!
«یون فوسه» نویسندهای که امسال به عنوان برنده نوبل ادبیات انتخاب شد، در سخنرانی اخیر خود گفت که اگر به نظرات منتقدان گوش داده بود، نویسندگی را از ۴۰ سال پیش رها کرده بود.
به نقل از گاردین، «یون فوسه»، نویسنده نروژی برنده نوبل ادبیات سال ۲۰۲۳ گفت که نخستین کتابهایش از سوی منتقدان بسیار ضعیف تلقی شده بودند و اگر به نظرات آنها گوش داده بود باید نویسندگی را از ۴۰ سال پیش رها میکرد.
«فوسه» که کتابهایی از جمله مجموعه رمانهای «سپتولوژی»، «الیس در آتش»، «مالیخولیا» و «یک درخشش» را منتشر کرده است در ماه اکتبر برای «نمایشنامهها و نثرهای بدیعی که به ناگفتنیها صدا میبخشند» به عنوان جدیدترین برنده جایزه نوبل ادبیات برگزیده شد.
این نویسنده هنگام سخنرانی در روز پنجشنبه به این نکته نیز اشاره کرد که در نوشتههایش «خودکشیهای زیادی» وجود دارد و «میترسد» که کارش «ممکن است در مشروعیت بخشیدن به خودکشی نقش داشته باشد». با این حال این نویسنده پس از دریافت جایزه نوبل تحت تاثیر مخاطبانی قرار گرفت که خالصانه اعلام کردند نوشتههای «فوسه» به سادگی زندگی آنها را نجات داده است.
«فوسه» بیان کرد: «به نحوی، من همیشه میدانستم که نوشتن میتواند جان انسانها را نجات دهد. شاید حتی زندگی من را نجات داده باشد و اگر آثار من به نجات دادن جان دیگران کمک کرده باشد، هیچچیز مرا خوشحالتر نمیکند.»
«فوسه» در این سخنرانی به زندگی خود اشاره کرد و در بخشی از آن لحظهای از دوران دانشآموزی خود را یادآور شد که از او خواسته شده بود متنی را بلند بخواند، اما وحشت بر او چیره شده بود. او به بیرون از کلاس دویده و بعدا به دانشآموزان گفته بود که باید به سرویس بهداشتی میرفته. او احساس کرده بود که ترس زبان را از او گرفته است و باید آن را پس بگیرد. «فوسه» به این نتیجه رسید که نویسندگی به او احساس امنیت میدهد و برای او دقیقا نقطه مقابل ترس است.
این نویسنده همچنین درباره روند نگارش خود اینطور توضیح داد: «وقتی مینویسم، در یک مقطع مشخص همیشه این احساس را دارم که متن از قبل نوشته شده است و نه در درون من بلکه جایی در دنیای بیرون است و من فقط باید قبل از اینکه ناپدید شود آن را روی کاغذ بیاورم.»
منبع: ایسنا
یون فوسه (برندۀ نوبل) اگر به حرف منتقدان گوش میدادم، نویسندگی را رها میکردم!
-
پنجرهای برای لبخند به زندگی1 ماه پیش
درمان پوچی به سبکِ ژان پل سارتر
-
لذتِ کتاببازی1 ماه پیش
نگاهی به رمان «هیچ دوستی بهجز کوهستان» نوشتۀ بهروز بوچانی
-
پنجرهای برای لبخند به زندگی18 ساعت پیش
پس به نام زندگی / هرگز مگو هرگز
-
مولوی خوانی1 ماه پیش
«در هوایت بیقرارم روز و شب» با صدای شهرام ناظری
-
لذتِ کتاببازی1 ماه پیش
نگاهی به نمایشنامۀ «بانویی از تاکنا» نوشتۀ ماریو بارگاس یوسا
-
پنجرهای برای لبخند به زندگی1 ماه پیش
«زیباییِ وصلۀ ناجور بودن»: لیدیا یوکناویچ
-
پنجرهای برای لبخند به زندگی3 هفته پیش
رمان «دشمن عزیز» نوشتۀ جین وبستر: دعوت به مذهبی مبارزتر!
-
تحسین برانگیزها6 روز پیش
«رازهای سطح» مستندی دربارۀ مریم میرزاخانی