پیرامون نقد ادبی
نگاهی به کتاب «میلان کوندرا اولیسِ مدرن» نوشتۀ عارف دانیالی
نگاهی به کتاب «میلان کوندرا اولیسِ مدرن» نوشتۀ عارف دانیالی
امروزه بیش از همیشه زمزمه‌های پایان عصر رمان به گوش می‌رسد آیا امکان‌های داستان‌گویی به انتها رسیده است؟ رمان در عصر سیطره اینترنت به چیزی فرسوده تقلیل یافته است و دیگر نمی‌تواند همپای این جهان پرشتاب حرکت کند؟ در جهان پرآشوب ما، در عصر سرعت، رمان، این یادگار آهستگی و لمس زندگی، چه نویدی می‌تواند برای ما داشته باشد؟ داستان‌گو از آن‌ها می‌خواهد دنباله قصه‌ها را شب دیگر انتظار بکشند، همچون شهرزاد قصه‌های هزار و یک شب می‌خواهد شب‌ها از پس شب‌ها صبوری کنند اما جوانان این تعلیق و انتظار را نمی‌توانند تاب بیاورند. آن‌ها می‌خواهند زود به پایان خط برسند، آن‌ها آهستگی را خوش ندارند، آن‌ها عاشق سرعت‌اند آهنگ رمان برای آن‌ها بیش از اندازه کند و طولانی است؛ این آهنگ قدم‌ها را نمی‌توانند دوست داشته باشند. میلان کوندرا از معدود رمان‌نویسانی است که افزون بر نوشتن داستان‌هایی ناب، در عرصه ایده‌پردازی و جستارنویسی از استمرار زندگی رمان دفاع می‌کند و همچنان به انعطاف‌ها و امکان‌های آن امید بسته است؛ هنوز چیزهایی هست که فقط رمان می‌تواند آن‌ها را بازگوید؛ من و تو هنوز به این آهستگی محتاجیم.
کتاب میلان کوندرا اولیس مدرن بر رمان‌های میلان کوندرا، نویسنده اهل جمهوری چک متمرکز است و می‌کوشد ایده‌هایی را که در آثار متعدد او تکرار شده و انعکاس یافته است ردیابی کند. نویسنده با پیروی از خودِ کوندرا بر کتاب‌ها و شخصیت‌های داستان او را برای شناخت این نویسنده بررسی می‌کند. از این‌رو نام کوندرا در کنار شخصیت‌های رمان‌هایش بر یک سطحِ تجربه ثبت شده‌اند: کوندرا، توما، ترزا، سابینا، شانتال و… به اعتقاد نویسنده این شخصیت‌ها امتداد کوندرا هستند. زندگی کوندرا از طریق ترزا و توما ادامه می‌یابد یا، به تعبیر دقیق‌تر، بازآفرینی می‌شود.
منبع: ketabejam
نگاهی به کتاب «میلان کوندرا اولیسِ مدرن» نوشتۀ عارف دانیالی
چگونه از «دادگاه بیستوچهار ساعتی ذهن» و «محکومیتهای مداوم» رها بشویم؟
من فکر میکنم هرگز نبوده قلب من اینگونه گرم و سرخ…
نگاهی به کتاب «خطابههای برندگان جایزۀ نوبل ادبیات» ترجمۀ رضا رضایی
شبیه به مجتبی مینوی!
نگاهی به آثار نقاش بلژیکی: «جیمز انسور»
رمان «بر استخوانهای مردگان» نوشتۀ اُلگا توکارچوک: روایتِ خشمی که فضیلت است
«صید ماهی بزرگ» نوشتۀ دیوید لینچ: روایتِ شیرجه به آبهایِ اعماق
والاترین اصالت «سادگی» است…
جملههایی به یادماندنی از نغمه ثمینی
بریدههایی از «نامههای گوستاو فلوبر»
-
لذتِ کتاببازی1 ماه پیش«کمونیسم رفت ما ماندیم و حتی خندیدیم»: امر سیاسی یعنی امر پیشپاافتاده
-
لذتِ کتاببازی3 هفته پیشرمان «بر استخوانهای مردگان» نوشتۀ اُلگا توکارچوک: روایتِ خشمی که فضیلت است
-
سهراب سپهری1 ماه پیشبریدهای از کتاب «برهنه با زمین» اثر سهراب سپهری
-
لذتِ کتاببازی2 هفته پیش«صید ماهی بزرگ» نوشتۀ دیوید لینچ: روایتِ شیرجه به آبهایِ اعماق
-
درسهای دوستداشتنی3 هفته پیشوالاترین اصالت «سادگی» است…
-
هر 3 روز یک کتاب2 هفته پیشجملههایی به یادماندنی از نغمه ثمینی
-
نامههای خواندنی2 هفته پیشبریدههایی از «نامههای گوستاو فلوبر»
-
تحلیل نقاشی1 ماه پیشتغییرات سبکی و سیر تکاملی آثار پابلو پیکاسو