اسطوره / ایران باستان
جشن سده، از مهمترین جشنهای ملی ایرانیان
جشن سده، از مهمترین جشنهای ملی ایرانیان
یکی روز شاه جهان سوی کوه
گذر کرد با چند کس همگروه
پدید آمد از دور چیزی دراز
سیه رنگ و تیره تن و تیز تاز
دو چشم از بر سر چو دو چشمه خون
ز دود دهانش جهان تیرهگون
نگه کرد هوشنگ باهوش و سنگ
گرفتش یکی سنگ و شد تیز چنگ
به زور کیانی رهانید دست
جهانسوز مار از جهانجوی جست
بر آمد به سنگ گران سنگ خرد
همان و همین سنگ بشکست گرد
فروغی پدید آمد از هر دو سنگ
دل سنگ گشت از فروغ آذرنگ
نشد مار کشته ولیکن ز راز
از این طبع سنگ آتش آمد فراز
جهاندار پیش جهان آفرین
نیایش همی کرد و خواند آفرین
که او را فروغی چنین هدیه داد
همین آتش آنگاه قبله نهاد
بگفتا فروغی است این ایزدی
پرستید باید اگر بخردی
شب آمد بر افروخت آتش چو کوه
همان شاه در گرد او با گروه
یکی جشن کرد آن شب و باده خْوَرد
سده نام آن جشن فرخنده کرد
ز هوشنگ ماند این سده یادگار
بسی باد چون او دگر شهریار
کز آباد کردن جهان شاد کرد
جهانی به نیکی از او یاد کرد
جشن سده، از مهمترین جشنهای ملی ایرانیان
-
ادبیات و راه و رسم زندگی2 هفته پیش
معجزۀ دلشکستگی، نشر نی و ماجرای خلق یک رمان
-
پیرامونِ ادبیات کلاسیک1 هفته پیش
نظامی غول ادبی ایران است یا سعدی؟
-
تحلیل نقاشی1 هفته پیش
حقایقی جالب دربارۀ تابلوی «شب پرستارۀ ونگوگ»
-
شاعران ایران1 هفته پیش
میمنت میرصادقی: شاعری رها و بیضمیمه
-
اختصاصی کافه کاتارسیس1 هفته پیش
نه اینکه بلد نبود سیلاب گلآلود را….
-
تحلیل نقاشی6 روز پیش
درنگی در پرترۀ «دکتر گاشه» اثر ونسان ونگوگ
-
نویسندگان/ مترجمانِ ایران2 هفته پیش
دربارۀ رمان «روز ملخ» نوشتۀ ناتانیل وست
-
مولوی خوانی1 هفته پیش
مثنویخوانی محمدرضا شجریان بر مزار مولانا