احمد شاملو
و جاودانگی رازش را با تو در میان نهاد…
و جاودانگی رازش را با تو در میان نهاد…
به جُستجوی تو
بر درگاهِ کوه میگریم،
در آستانهی دریا و علف.
به جُستجوی تو
در معبرِ بادها میگریم
در چارراهِ فصول،
در چارچوبِ شکستهی پنجرهیی
که آسمانِ ابرآلوده را
قابی کهنه میگیرد.
. . . . . . . . . .
به انتظارِ تصویرِ تو
این دفترِ خالی
تا چند
تا چند
ورق خواهد خورد؟
□
جریانِ باد را پذیرفتن
و عشق را
که خواهرِ مرگ است. ــ
و جاودانگی
رازش را
با تو در میان نهاد.
پس به هیأتِ گنجی درآمدی:
بایسته و آزانگیز
گنجی از آندست
که تملکِ خاک را و دیاران را
از اینسان
دلپذیر کرده است!
□
نامت سپیدهدمیست که بر پیشانیِ آسمان میگذرد
ــ متبرک باد نامِ تو! ــ
و ما همچنان
دوره میکنیم
شب را و روز را
هنوز را…
و جاودانگی رازش را با تو در میان نهاد…
۲۹ بهمنِ ۱۳۴۵
منبع
مجموعه اشعار شاملو
دفتر مرثیههای خاک
نشر نگاه
-
اختصاصی کافه کاتارسیس2 هفته پیش
رمان «غروب پروانه» نوشتۀ بختیار علی: هجرت از غربتی به غربت دیگر
-
اختصاصی کافه کاتارسیس1 هفته پیش
نمایشنامۀ «جنون جورج سوم» نوشتۀ الن بنت: راهنمای آدم کردن دیکتاتور!
-
هر 3 روز یک کتاب1 هفته پیش
چند سروده از شارل بودلر با ترجمۀ رضا رضایی
-
تحلیل داستان3 روز پیش
چرا «دروازۀ خورشید» الیاس خوری فرق دارد؟
-
تحلیل داستان1 هفته پیش
همراه شدن با مردگان علیه «اکنون»
-
موسیقی بی کلام6 روز پیش
حال بینظیر شکفتگی؛ بهرغم مِه…
-
تحلیل نقاشی1 هفته پیش
درنگی در «چهار فصل» و دیگر نقاشیهای جوزپه آرچیمبولدو
-
هر 3 روز یک کتاب6 روز پیش
دربارۀ کتاب «شجاعت در برهوت» اثر برنه براون