اختصاصی کافه کاتارسیس
«پسرم»؛ مادرانهای از آیدا گلنسایی
«پسرم»؛ مادرانهای از آیدا گلنسایی
پسرم [1]
رصد کردنِ صدای کفشی آشنا وُ
گرفتنِ رد گام عطرها عبث بود
در این ناامنی الفاظ
که اعتماد صرفاً نام یک روزنامه است
پرواز پیشکش
باید کمی قفس نسیه کنم
پسرم، کجا کوتاهی کردم
که علفهای هرز بلند شد و
زندگیمان را پوشاند؟
چرا شبیه فراموشی
_ این ایزدِ مؤنث نیستی_
از خاطرم رفت خیالات طلاییام؟
حالا که حتمی مینماید سقوط
و در غیاب اشتیاق،
تسلیم صدای سوت کارخانه میشوم
با چند قسط میتوان تالابی تدارک دید
و زندگی ماهیهای قرمز را عوض کرد؟
کجا کوپن سپیدهدم
و بُن نور میدهند
تا بایستم در صفهای بیانتها؟
«پسرم»؛ مادرانهای از آیدا گلنسایی
پسرم، برایت روزی نُو دوز میخواستم
و فراسویی دمِ دست
میخواستم رودخانهای باشی رو به راه
مرا ببخش که افراطی بودم در طلوع
و ابرها را پیشبندی میدیدم
که نمیگذارد ظلمت
بریزد روی تمیزیّ ماه
مرا که فراخواندمت به سرخی سیب
حرف بود حریف تاریکیها شدن
آی تفنگی که قُمری را
جلوی چشم جوجههاش میزنی
حرف بود حریف تاریکیها شدن
پسرم! به جبران کاشتن این کاج
و خشتِ کجی که گذاشتهام
برایت سقفی میسُرایم
از تناقض ناب برف و آفتاب
تا بخندی در این کمدیِ کلان
زنده باد، باد
این قهرمانِ با دستهای خالی
[1] برای درختِ ساکورایم، پسرکم اهورا
منبع
سماع در سنگستان
نشر مروارید
-
اختصاصی کافه کاتارسیس4 روز پیش
رمان «خدا در خانه است» نوشتۀ آیلا کریمیان: سفری به درون یک آدم ترکیبی!
-
اختصاصی کافه کاتارسیس3 هفته پیش
درنگی در مجموعه شعر «اَزِلیات» سرودۀ رضا جمالی حاجیانی
-
معرفی کتاب1 ماه پیش
نگاهی به کتاب «زمین، زمان، انسان» نوشتۀ مزدافر مؤمنی
-
سهراب سپهری3 هفته پیش
«هنوز در سفرم» مستندی دربارۀ زندگی سهراب سپهری
-
تحلیل نقاشی1 هفته پیش
درنگی در سه اثر مهم پابلو پیکاسو
-
نیما یوشیج4 هفته پیش
نیما یوشیج: مایۀ اصلی اشعار من رنج است…
-
موسیقی بی کلام4 هفته پیش
مثل یک گلدان میدھم گوش به موسیقی روییدن…
-
یادداشت2 روز پیش
تبریک ویژه به ساناز ساعی دیباور