نویسندگان/ مترجمانِ ایران
دربارۀ ویل کاپی و چنین کنند بزرگان با ترجمۀ نجف دریابندری
دربارۀ ویل کاپی و چنین کنند بزرگان با ترجمۀ نجف دریابندری
مسعود خیام در نوشتاری به ویل کاپی، نویسنده «چنین کنند بزرگان» و ترجمه نجف دریابندری از کتاب او پرداخته است.
این مترجم و پژوهشگر در یادداشتی نوشته است:
«عنصری، ملک‌الشعرای دربار سلطان محمود غزنوی سرود: چنین کنند بزرگان چو کرد باید کار. قرن‌ها بعد، این گفته عنصری مورد استفاده فوق‌العاده جالبی پیدا کرد.
«ویل کاپی» (۱۹۴۹-۱۸۸۴) نویسنده، ویراستار و طنزپرداز آمریکایی ۲۳ اوت ۱۸۸۴ در ایندیانا متولد شد. در دانشگاه شیکاگو به تحصیل پرداخت و فوق لیسانس ادبیات انگلیسی گرفت. ویل کاپی در طول عمرش بیش از چهارهزار رمان را برای بررسی و ارائه نظر خواند. همواره بیش از بیست و پنج کتاب باز در اطراف خود داشت و تا در مورد موضوعی کاملاً نمی‌خواند یک کلمه نمی‌نوشت. برای هر کار فیش تهیه می‌کرد. نوشته‌های او روی کارت است. بعدها فیش‌هایش به دست دوستانش تنظیم و چاپ شد.
یکی از معروف‌ترین کارهای طنز او The Decline and Fall of Practically Everybody (سراشیبی و سقوط تقریبا همه) است. این کتاب به دست مترجم برجسته، نجف دریابندری با نام «چنین کنند بزرگان» به فارسی ترجمه شد. این ترجمه به قدری در زبان فارسی خوش نشسته که مردم فکر کردند این کتاب تألیف خود نجف دریابندری است که برای فرار از سانسور زمان شاه آن را ترجمه خوانده. علت اصلی این فکر ناشناس بودن کتاب ویل کاپی در سرزمین‌های غیرانگلیسی‌زبان بود. خود من هر چه سعی می‌کردم انگلیسی کتابی را که «چنین کنند بزرگان» بتواند ترجمه‌اش باشد پیدا کنم نمی‌توانستم. نجف دریابندری بارها مورد سوال واقع شد تا آن‌که در حاشیه مصاحبه مهمی که همراه همکاران مجله آدینه با نجف در منزل من انجام شد از او مستقیما در مورد کتاب چنین کنند بزرگان پرسیدم که گفت این کتاب نوشته نویسنده آمریکایی ویل کاپی است و آدرس و مشخصات کتاب و نام اصلی آن را بیان کرد. این همان مصاحبه‌ای است که در آن مصاحبه‌شونده صادق هدایت را دکادان (رو به زوال، رو به انحطاط = Decadent) خواند. ویل کاپی نهایتاً دچار افسردگی شدید شد و ۱۹ سپتامبر ۱۹۴۹ در ۶۵ سالگی با مصرف بیش از اندازه داروهای خواب‌آور در نیویورک خودکشی کرد.
منبع: ایسنا
مطالب بیشتر
1. نظر دریابندری دربارۀ مطرح‌ترین شاعران معاصر
2. دریابندری: نسل مترجمان دارد ور می‌افتد
3. نجف دریابندری از نگاه مجتبی مینوی
5. دریابندری، هزار خاطرۀ شیرین یک خاطرۀ تلخ
دربارۀ ویل کاپی و چنین کنند بزرگان با ترجمۀ نجف دریابندری
من فکر میکنم هرگز نبوده قلب من اینگونه گرم و سرخ…
نگاهی به کتاب «خطابههای برندگان جایزۀ نوبل ادبیات» ترجمۀ رضا رضایی
شبیه به مجتبی مینوی!
نگاهی به آثار نقاش بلژیکی: «جیمز انسور»
جملههایی به یادماندنی از نغمه ثمینی
«کمونیسم رفت ما ماندیم و حتی خندیدیم»: امر سیاسی یعنی امر پیشپاافتاده
رمان «بر استخوانهای مردگان» نوشتۀ اُلگا توکارچوک: روایتِ خشمی که فضیلت است
«صید ماهی بزرگ» نوشتۀ دیوید لینچ: روایتِ شیرجه به آبهایِ اعماق
والاترین اصالت «سادگی» است…
جملههایی به یادماندنی از نغمه ثمینی
-
لذتِ کتاببازی4 هفته پیش«کمونیسم رفت ما ماندیم و حتی خندیدیم»: امر سیاسی یعنی امر پیشپاافتاده
-
لذتِ کتاببازی3 هفته پیشرمان «بر استخوانهای مردگان» نوشتۀ اُلگا توکارچوک: روایتِ خشمی که فضیلت است
-
سهراب سپهری1 ماه پیشبریدهای از کتاب «برهنه با زمین» اثر سهراب سپهری
-
لذتِ کتاببازی2 هفته پیش«صید ماهی بزرگ» نوشتۀ دیوید لینچ: روایتِ شیرجه به آبهایِ اعماق
-
شاعران جهان1 ماه پیشسعاد الصباح: من مینویسم پس سنگباران میشوم!
-
درسهای دوستداشتنی2 هفته پیشوالاترین اصالت «سادگی» است…
-
هر 3 روز یک کتاب1 هفته پیشجملههایی به یادماندنی از نغمه ثمینی
-
حال خوب3 هفته پیشمدیتیشن «تعادل هفت چاکرا» همراه با طاهره خورسند