درس‌های دوست‌داشتنی
منطق الطیر برای انسان امروز؛ بخش اول
منطق الطیر برای انسان امروز؛ بخش اول
«منطق‌الطیر» سرودۀ عطار نیشابوری حکایت شگفت‌انگیزی است که در آن پس از بررسی موانع ذهنی و تفکرات معیوب انسان‌ها در قالب نماد پرندگان، مسیر سفر به سمت خود در هفت وادی ترسیم می‌شود. در پایان منطق‌الطیر ما نه با سیمرغ بلکه با سی مرغ مواجهیم که پس از عبور از توفان و هفت وادی به درک تازه‌ای از خود و زندگی رسیده‌اند.
دوستان من!
خیلی از ما دائماً در حال بهانه‌تراشی هستیم و نمی‌خواهیم با خود خلوت کنیم و زمانی را برای آفرینش منِ جدیدی صرف کنیم. عطار برای ما از همین موجودات بهانه‌تراش و قهرمانان قلابی صحبت می‌کند. تا مبادا ما هم روزی مانند ایوان‌ایلیچِ داستان تولستوی به این نتیجه برسیم که کل زندگی‌مان اشتباه بوده است.
قطعا نشستن پای صحبت بزرگی مانند عطار نیشابوری که توانسته از قرن 6 تا کنون هر فارسی زبانی را مدهوش جملات جادویی خود کند، برای سفر پیش روی ما خالی از بهره نخواهد بود. امیدوارم که این فایل‌ها تلنگری باشد برای پی بردن به اهمیت فرهنگ غنی ایران و کاربردی که برای انسانِ آشفته و تنهای امروز می‌تواند داشته باشد.
برایِ ایران زیبا…
درنگی در جهانِ بهتآور، درخشان، گیجکننده و پیچیدۀ ویلیام فاکنر
انتشار سه شعر از آیدا گلنسایی در مجلۀ braided way امریکا
چرا رمان نمیتواند شعر را شکست دهد؟
جورجو آگامبن: بالاترین مرتبۀ امید و خوشبینی، شجاعتِ ناامیدی است
درنگی در جهانِ بهتآور، درخشان، گیجکننده و پیچیدۀ ویلیام فاکنر
چرا رمان نمیتواند شعر را شکست دهد؟
گوستاو فلوبر از نگاه ماریو بارگاس یوسا
جورجو آگامبن: بالاترین مرتبۀ امید و خوشبینی، شجاعتِ ناامیدی است
مراقبۀ عبور از آشفتگی و لمسِ آرامش
-
پنجره‌ای برای لبخند به زندگی3 ماه پیشذن در جان شاعر نوشتۀ احمد شاملو
-
پنجره‌ای برای لبخند به زندگی3 ماه پیشدرمان پوچی به سبکِ ژان پل سارتر
-
پنجره‌ای برای لبخند به زندگی2 ماه پیشپس به نام زندگی / هرگز مگو هرگز
-
لذتِ کتاب‌بازی1 ماه پیشجشن بی‌معنایی میلان کوندرا: ادای احترامی به رابله و پانورژ!
-
مولوی خوانی3 ماه پیش«در هوایت بی‌قرارم روز و شب» با صدای شهرام ناظری
-
لذتِ کتاب‌بازی3 ماه پیشنگاهی به نمایشنامۀ «بانویی از تاکنا» نوشتۀ ماریو بارگاس یوسا
-
پنجره‌ای برای لبخند به زندگی3 ماه پیش«زیباییِ وصلۀ ناجور بودن»: لیدیا یوکناویچ
-
تحلیل نقاشی1 ماه پیشنگاهی به «بوسه» اثر گوستاو کلیمت