درباره ی سرزمین بی حاصل

تی. اس. الیوت شاعر و منتقد بزرگ انگلیسی

سرزمین بی‌حاصل را در 1922 منتشر کرد

و در سال1948 به خاطر آن جایزه‌ی نوبل گرفت.

او این شعر را به عزراپاوند تقدیم کرده است.

وقتی شعر را که هشتصد سطر بود برای اظهار نظر و اصلاح به پاوند داده بود،

پاند قریب به نصف سطور را حذف کرد، چنان که از آن 436 سطر باقی ماند.

سرزمین بی‌حاصل پر از سمبل و استعاره و تشبیه و مجاز و کنایه است

اما مشخصه‌ی مهم آن تلمیح است، تلمیحات فراوان به متون دیگر از قدیم و جدید،

متون مذهبی، اساطیر یونان و روم، مذاهب کهن هند…

و لذا شعری است مبهم و مشکل و بر آن شرح‌های متعددی نوشته‌اند.

سرزمین بی‌حاصل از پنج بخش تشکیل شده است:

1. خاکسپاری مرده: مرثیه‌ایست بر انسان تیره‌روز. بااین وضع دیگر مردگان هم شوقی برای زنده شدن ندارند.
2. بازی شطرنج: تضاد بین گذشته و امروز را نشان می‌دهد، هرچند در این شعر زمان‌ها به هم درآمیخته و گذشته و حال و آینده همه درکنار همند.
3. موعظه‌ی آتش: انسان حقیر است و بهتر است که به ندای بودا گوش فرادهند که می‌گفت باید آرزوها و هوس را در آتش افکند و کشت.
4. مرگ ناشی از آب: اگر نتوان با آتش آرزوها را کشت بهتر است که در آب غرقه شد.
5. تندر چه گفت: خداوندا از زبان رعد با آدمی سخن می‌گوید: قفل زندان یک بار باز شده است و آن وقتی است که زندانی به درون رفته است، او هرچند هم که به آزادی بیندیشد دیگر راه گریزی نیست.

منبع

مکتب‌های ادبی

دکتر سیروس شمیسا

نشر قطره

چاپ اول

صص130-131

……………………………………..

شعر سرزمین بی حاصل الیوت را می‌توانید در اینجا بخوانید.