با فلسفه
چنین گفت زرتشت…
چنین گفت زرتشت…
3
یک!
ای بشر! توجه کن!
دو!
که واقعاً نیمه شب ژرف چه می‌گوید!
سه!
«من خفته‌ام! من خفته‌ام!»
چهار!
من از رؤیای عمیق خود بیدار شدم!
پنج!
جهان عمیق است.
شش!
و عمیق‌تر از آن است که روز، تصورش را می‌کند!
هفت!
غم آن عمیق است
هشت!
و شادی آن عمیق‌تر از غمِ آن
نه!
غم گوید: «از این‌جا برو و نابود شو!»
ده!
اما شادی ابدیت را می‌جوید.
یازده!
ابدیتی عمیق و بی‌پایان را!
دوازده!
صص 424-425
1
اگر من واقعاً فالگیری بودم، سرشار از روح غیب‌گویی، روحی که بر تپه‌های بلند، بین دو دریای گذشته و آینده همچون ابر سنگینی روان باشد، روحی دشمن دشت‌های خفته و مرطوب و دشمن تمام آن چه بیزار و ملول است و نه می‌تواند بمیرد و نه می‌تواند زندگی کند، روحی حاضر به قبول برقی که سینۀ تاریکش را روشن سازد و مملو از نور نجات‌دهنده‌ای که از برق‌های «آری‌گو» و «خندان» لبریز باشد.
(و خوشا به حال کسی که بدین‌سان لبریز باشد! و به راستی آن‌کس که می‌خواهد روزی بالاخره برق آینده را روشن کند، باید همچون ابری توفانی، مدت‌های مدیدی بر کوه‌ها، سایه افکند.)
آه! چگونه من ابدیت و عالی‌ترین حلقۀ ازدواج؛ یعنی، حلقۀ بازگشت جاودانی را با اشتیاق نمی‌طلبیدم؟
تاکنون، من زنی را که مایل باشم از او صاحب اولاد شوم، نیافته‌ام مگر این زن که دوستش دارم،
زیرا من تو را ای ابدیت دوست می‌دارم!
7
اگر من، آسمان‌های آرام را بالای سر خود می‌توانستم بگسترم و با بال‌های خود به سوی آسمان‌هایم، پرواز کنم،
اگر می‌توانستم در اعماق نور دوردست، فرو روم و اگر عقل دوربین می‌توانست از آزادی من سرچشمه بگیرد.
(عقل دوربین چنین می‌گوید: «بنگرید که بالا و پایینی در کار نیست! خود را ای موجود نورانی، به سوی خارج و عقب و اطراف پرتاب کن! آواز بخوان و دیگر سخن مگو!
آیا همۀ کلمات برای سنگین‌گوشان، ساخته نشده است؟ آیا همۀ کلمات به نور، دروغ نمی‌گویند؟ بخوان و دیگر سخن مگو!)
آه، چگونه من ابدیت و عالی‌ترین حلقۀ ازدواج، یعنی حلقۀ بازگشت جاودانی را با اشتیاق نمی‌طلبیدم؟
تاکنون، من زنی را که مایل باشم از او صاحب اولاد شوم، نیافته‌ام مگر این زن که دوستش دارم،
زیرا من تو را ای ابدیت دوست می‌دارم!
منبع
چنین گفت زرتشت
فردریش نیچه
ترجمۀ حمید نیّرنوری
نشر اهورا
چنین گفت زرتشت…
مطالب بیشتر
- چند سروده از فردریش نیچه
- قسمت‌هایی از کتاب حکمت شادان اثر نیچه
- درمان دردهای زندگی به سبک نیچه
- منشأ شعر از نگاه نیچه
- بخش‌هایی از رمان وقتی نیچه گریست اثرِ اروین یالوم
بختیار علی: چرا شعر لازم است؟
شعر مهدی اخوان ثالث برای مصدق با صدای او
رمان شوخی میلان کوندرا؛ اصالتِ هبوط، اعتراض، جستجو و سقوط مشتاقانه
برای علی دهباشی: برخیز امیر بخارا!
دکتر مجتبی شکوری: چگونه گم شویم؟ چگونه پیدا شویم؟
رمانِ عالیجناب کیشوت: ساتورنی که عدالت را میبلعد!
با برادرانِ کارامازوف؛ شعر و صدا: آیدا گلنسایی
رمان زن چهل ساله؛ تراژدی سنهراسی و ملالی که به حماسه ختم میشود!
رمان قهقهه در خلأ؛ از جنونِ هشیاری به هشیاریِ جنون!
پشیمانم کن؛ شعر: عباس صفاری، صدا: محمد عارفیفر
اختصاصی کافه کاتارسیس1 هفته پیشرمان قهقهه در خلأ؛ از جنونِ هشیاری به هشیاریِ جنون!
- اختصاصی کافه کاتارسیس2 هفته پیش
عکسنوشتههایی از ماندگارترین جملات جهان
- داستان/ رمان ایرانی1 هفته پیش
حورا یاوری: رمان و ادبیات داستانی ایران
- نویسندگان جهان2 هفته پیش
تدگفتار: سخنان ایزابل آلنده دربارۀ مسئلهی سن
- تحلیل داستان1 هفته پیش
نگاهی به رمان خدای چیزهای کوچک نوشتۀ آرونداتی روی
- شاعران ایران1 هفته پیش
محمدرضا شفیعی کدکنی: شعرِ سایه استمرار بخشی از جمالشناسیِ شعر حافظ
- اختصاصی کافه کاتارسیس1 روز پیش
رمان شوخی میلان کوندرا؛ اصالتِ هبوط، اعتراض، جستجو و سقوط مشتاقانه
- اختصاصی کافه کاتارسیس6 روز پیش
ارغوان سرودۀ هوشنگ ابتهاج با صدای امیر بیات
1 دیدگاه