سروده‌هایی از سید رضا علوی

سروده‌هایی از سید رضا علوی

دانلود آهنگ

باد آسمان را که روفت

بعد باران آن را شست

ماه، آفتابی می‌شود

اول پرنده‌ها جایشان را می‌اندازند

و بعد ستاره‌ها

یک وجب جا

برای خوابیدن شاعران نیست

 

*

درخت دوست دارد

شعر نیمه‌کاره را دست بگیرد

و تمام کند

پرنده‌ها اگر سر به سرش نگذارند و

نقطه‌هایش را برنچینند_ که می‌چینند

*

قارچ‌های خوردنی در کوهستان می‌رویند

قارچ‌های سمّی در شهر

نه کوه‌ها به شهر می‌آیند

نه شهرها به کوه

اما آسمانی که می‌بارد

چیزی برای گفتن دارد

و آسمانی که نمی‌بارد

چیزی بیش‌تر

منبع

از رنگ کودکی

سید رضا علوی

نشر نیلوفر

به نقل از

اندیشه و هنر، دورۀ دهم، شمارۀ 16، زمستان 87

 

هرکس برای خود، سهمی از شعر نگفته دارد

که اگر سبز بگوید، علف‌ها قد می‌کشند

و اگر آبی، تکه‌ای از آسمان

بر اندوهش سایه می‌اندازد

اگر سرخ، شفافیت سیب

یا گل سوری احاطه‌اش خواهند کرد

سفید، هم‌چنان نیلوفر سرک کشیده به آفتاب است

بنفش، بنفشه

یشم، جنگل بلوط یا حرا

خاکستری، سهم رنگ آخرین از آنِ شاعر است

تا مرگ، شعر نگفته‌اش را بسراید

خرداد 1374

 

دلی از آیینه

تن‌پوشی از نسیم

پا افزاری از علف

کتابی از نور

آسمان در چشم

کهکشانی بر دوش

آتشفشانی بر لب

 

نکند آن که این گونه با خویش می‌رود

شاعر باشد؟

*

در خانۀ کلمات

آب افتاده است

کلمات خیس، دست و پا می‌زنند

آب از سرِ شعر گذشته است

منبع

یک رباعی تا صبح

سید رضا علوی

فرزان

صص 15، 18،30

و

تازه هوایی برای چاشت

به نقل از

مجلۀ اندیشه و هنر، دورۀ دهم، شمارۀ یازدهم، پائیز 86

سروده‌هایی از سید رضا علوی

مطالب بیشتر

1. چند عاشقانه از بیژن الهی
2. هایکوهای سیر رضا علوی
3. سروده‌هایی از هوشنگ ابتهاج
4. چند غزل عاشقانه از حسین منزوی
5. سروده‌هایی از غلامرضا بروسان و الهام اسلامی