فروغ فرخزاد
اکنون تو اینجایی…
اکنون تو اینجایی…
تنهاتر از یک برگ
با بار شادیهای مهجورم
در آبهای سبز تابستان
آرام می‌رانم
تا سرزمین مرگ
تا ساحل غم‌های پائیزی
در سایه‌ای خود را رها کردم
در سایهٔ بی‌اعتبار عشق
در سایهٔ فرار خوشبختی
در سایهٔ ناپایداری‌ها
شبها که می‌چرخد نسیمی گیج
در آسمان کوته دلتنگ
شبها که می‌پیچد مهی خونین
در کوچه‌های آبی رگ‌ها
شبها که تنهائیم
با رعشه‌های روحمان، تنها
در ضربه‌های نبض می‌جوشد
احساس هستی، هستی بیمار
در انتظار دره‌ها رازیست
این را به روی قله‌های کوه
بر سنگ‌های سهمگین کندند
آن‌ها که در خط سقوط خویش
یک شب سکوت کوهساران را
از التماسی تلخ آکندند
در اضطراب دست‌های پر،
آرامش دستان خالی نیست
خاموشی ویرانه‌ها زیباست
این را زنی در آب‌ها می‌خواند
در آبهای سبز تابستان
گوئی که در ویرانه‌ها می‌زیست
ما یکدگر را با نفس‌هامان
آلوده می‌سازیم
آلودهٔ تقوای خوشبختی
ما از صدای باد می‌ترسیم
ما از نفوذ سایه‌های شک
در باغ‌های بوسه‌هامان رنگ می‌بازیم
ما در تمام میهمانی‌های قصر نور
از وحشت آوار می‌لرزیم
اکنون تو اینجائی
گسترده چون عطر اقاقی‌ها
در کوچه‌های صبح
بر سینه‌ام، سنگین
در دست‌هایم، داغ
در گیسوانم رفته از خود، سوخته، مدهوش
اکنون تو اینجائی
چیزی وسیع و تیره و انبوه
چیزی مشوش چون صدای دوردست روز
بر مردمک‌های پریشانم
می‌چرخد و می‌گسترد خود را
شاید مرا از چشمه می‌گیرند
شاید مرا از شاخه می‌چینند
شاید مرا مثل دری بر لحظه‌های بعد می‌بندند
شاید…
دیگر نمی‌بینم.
ما بر زمینی هرزه روئیدیم
ما بر زمینی هرزه می‌باریم
ما «هیچ» را در راه‌ها دیدیم
بر اسب زرد بالدار خویش
چون پادشاهی راه می‌پیمود
افسوس، ما خوشبخت و آرامیم
افسوس، ما دلتنگ و خاموشیم
خوشبخت، زیرا دوست می‌داریم
دلتنگ، زیرا عشق نفرینیست
مطالب بیشتر
من فکر میکنم هرگز نبوده قلب من اینگونه گرم و سرخ…
نگاهی به کتاب «خطابههای برندگان جایزۀ نوبل ادبیات» ترجمۀ رضا رضایی
شبیه به مجتبی مینوی!
نگاهی به آثار نقاش بلژیکی: «جیمز انسور»
جمله‌هایی به یادماندنی از نغمه ثمینی
«کمونیسم رفت ما ماندیم و حتی خندیدیم»: امر سیاسی یعنی امر پیش‌پاافتاده
رمان «بر استخوان‌های مردگان» نوشتۀ اُلگا توکارچوک: روایتِ خشمی که فضیلت است
«صید ماهی بزرگ» نوشتۀ دیوید لینچ: روایتِ شیرجه به آب‌هایِ اعماق
والاترین اصالت «سادگی» است…
جمله‌هایی به یادماندنی از نغمه ثمینی
-
لذتِ کتاب‌بازی4 هفته پیش«کمونیسم رفت ما ماندیم و حتی خندیدیم»: امر سیاسی یعنی امر پیش‌پاافتاده
-
لذتِ کتاب‌بازی3 هفته پیشرمان «بر استخوان‌های مردگان» نوشتۀ اُلگا توکارچوک: روایتِ خشمی که فضیلت است
-
سهراب سپهری1 ماه پیشبریدهای از کتاب «برهنه با زمین» اثر سهراب سپهری
-
لذتِ کتاب‌بازی2 هفته پیش«صید ماهی بزرگ» نوشتۀ دیوید لینچ: روایتِ شیرجه به آب‌هایِ اعماق
-
شاعران جهان1 ماه پیشسعاد الصباح: من می‌نویسم پس سنگباران می‌شوم!
-
درس‌های دوست‌داشتنی2 هفته پیشوالاترین اصالت «سادگی» است…
-
هر 3 روز یک کتاب1 هفته پیشجملههایی به یادماندنی از نغمه ثمینی
-
حال خوب3 هفته پیشمدیتیشن «تعادل هفت چاکرا» همراه با طاهره خورسند