اخبار
سروده‌هایی از دکتر ناهید نوروزی
سروده‌هایی از دکتر ناهید نوروزی
خاموشْ برگ
با مَکِشی خاکستری
روح ِ خشکیده‌ی مرگ
جویبارِ آرام ِ برگ را
به رگ‌های نقره‌ایش
تزریق می‌کند
خاموشْ ورقی دیگر
افزون
بر دفترِ بی‌پایان ِ عمرش
کر شده ام آه
کَر شده‌ام آه
از بی‌صدایی
ای صدای تو پژواک صدایم!
پایان ما ازدحام صداهاست
پایان ما ازدحام ِ صداهاست
لال باید بود
و از سکوت ِ حنجره‌ها آغازید
از آخرین جهش ِ ذره‌های سکوت
به سوی نطفه‌ی خوابِ آن تکْ صدا
نهفته در ژرفای چشمه‌ی ازلی ِ سکون
و از بطن ِ تاریکی باید
کلمه‌ی ناب ِ نخستین نوشید
با کاسه‌ی نور
و تنگه‌های صدا را آراست
به جذبه‌ی جنبشی نوین
مروارید
عرق شرم آگین شب
چون نوازشی غلتید
بر پیشانی برگی
و در انتهایش
چون گوشواری آویخت
فرا خوان تازه‌ی سپیده
بر شبنمش
منشوری از غلظت ِ رنگ درخشاند
و او چون نگین ِ رنگین کمانی ِ اشکی
سر به زیر
بر دل ِ رود فرو ریخت
و در روان ِ روشنش
ردّ ِ دریا گرفت
دهان گشوده است
در ژرفای تاریک
صدفی
چشم به راه ِ نورش
سلوک ِ پیچک
«به پاس سروده‌های سهراب سپهری»
از سلوک ِ پیچک
تا بلوغ ِ نیلوفر
به درازای رؤیای پریان ِ خواب
بال باید فشرد
رو به بنفشای افلاک ِ کبود
و در مسیر ِ هستی و نیستی ایستاد
بینابین دم و بازدم خدا
باید از خنثای اثیر
بذر ِ هیچ برداشت
و در مردابِ سبز ِ سکون کاشت
از سلوک ِ پیچک
تا خواب ِ بلوغ نیلوفر
به بنفشای یاد ِ خدا راه است
به ژرفای اثیری ِ هیچ
رسیده گاهِ کوبش
بر در گاه آسمان
شعر گنگ
آغازیده از هیچ
آرمیده بر گلبرگ‌های عطر ِ نرگسین
برآمده از لایه های پُر خم ِ خواب
تزلزل ِ زلال ِ سراب
بر آستان ِ تپنده‌ی مهتاب
سر در گمی ِ رقیق ِ مه
بر سطح ِ رام ِ مرداب
و رسوب ِ ملایم ِ عود
بر تارْ تار ِ گُنگ ِ وجود
مهتاب در درد سالیان
مهتاب در درد ِ سالیان
مبهوت
به ازدحام ِ گیج ِ جهان
می‌نگرد
ستاره‌ها
در دهان ِ عمیق ِ شب
خاموشند
و بوفی در حاشیه
زیر و بم ِ سکوت را می‌دَرَد
مطالب بیشتر
از «حکیم عمر خیام» چه میدانیم؟
چگونه از «دادگاه بیستوچهار ساعتی ذهن» و «محکومیتهای مداوم» رها بشویم؟
من فکر میکنم هرگز نبوده قلب من اینگونه گرم و سرخ…
نگاهی به کتاب «خطابههای برندگان جایزۀ نوبل ادبیات» ترجمۀ رضا رضایی
شبیه به مجتبی مینوی!
رمان «بر استخوان‌های مردگان» نوشتۀ اُلگا توکارچوک: روایتِ خشمی که فضیلت است
«صید ماهی بزرگ» نوشتۀ دیوید لینچ: روایتِ شیرجه به آب‌هایِ اعماق
والاترین اصالت «سادگی» است…
جمله‌هایی به یادماندنی از نغمه ثمینی
بریده‌هایی از «نامههای گوستاو فلوبر»
-
لذتِ کتاب‌بازی1 ماه پیش«کمونیسم رفت ما ماندیم و حتی خندیدیم»: امر سیاسی یعنی امر پیش‌پاافتاده
-
لذتِ کتاب‌بازی3 هفته پیشرمان «بر استخوان‌های مردگان» نوشتۀ اُلگا توکارچوک: روایتِ خشمی که فضیلت است
-
سهراب سپهری1 ماه پیشبریدهای از کتاب «برهنه با زمین» اثر سهراب سپهری
-
لذتِ کتاب‌بازی2 هفته پیش«صید ماهی بزرگ» نوشتۀ دیوید لینچ: روایتِ شیرجه به آب‌هایِ اعماق
-
درس‌های دوست‌داشتنی3 هفته پیشوالاترین اصالت «سادگی» است…
-
هر 3 روز یک کتاب2 هفته پیشجملههایی به یادماندنی از نغمه ثمینی
-
نامههای خواندنی2 هفته پیشبریدههایی از «نامههای گوستاو فلوبر»
-
درس‌های دوست‌داشتنی4 هفته پیشهیچکس به آن‌ها نخواهد گفت که چقدر زیبا هستند…