داستان/ رمان خارجی
دربارهی رمان «داغ ننگ» اثرِ ناتانیل هاوثورن
در آمریکای مستعمره
در آمریکای مستعمره پیوریتانیسم پیروز است، در بوُستون، کشیش جوانی به نام آرتور دیمسدل، از متعصبان پرشور این آیین است. و با سخنانش شور و اشتیاق جمیع مؤمنان را برمیانگیزد. اما زهد و دیانت او ظاهری است.
داستان پیوریتنها
این کشیش جوان با زن زیبا و جوانی به نام اِستِرپراین، که حرفهاش گلدوزی است روابط عاشقانه دارد. شوهر این زن، چیلینگ وُرث، مفقودالاثر است و دیرزمانی است که کسی از او خبر ندارد. «استر» نمیتواند میوهی عشق و ثمرهی رابطهی پنهانش را با کشیش مدت زیادی مخفی نگاه دارد. و هیچ تهدید و فشاری نمیتواند زبان«استر» را باز کند تا نام معشوقش را به زبان آورد. و این زن به تنهایی شرم و رسوایی را میپذیرد. و به رسم پیروان آن آیین در آن روزگار، روی بدنش با آهن تافته داغ میگذارند. و بااین نقش ارغوانی او را به نام یک زن زناکار به جامعه معرفی میکنند.
«دیمسدل» کشیش، ندای وجدانش را خفه میکند و حاضر نمیشود که حقیقت را بگوید. و ناگهان شوهر او که به اسارت سرخپوستان در آمده بود، بازمیگردد و هنگامی که به حقیقت پی میبرد، سعی میکند از کشیش انتقام بگیرد.
اما «استر» از او میخواهد که کشیش را عفو کند. و چون شوهرش حاضر به قبول چنین کاری نمیشود، به کشیش اصرار میکند که با همدیگر بگریزند و کشیش به خود میآید و در مقابل مردم به گناه خود اعتراف میکند و خسته و درهم شکسته در آغوش «استر» جان میسپارد.
ظلمی جای ظلم را میگیرد
هاوثورن معتقد است که بدی میتواند نیکی را با خود بیاورد. و نیکی نیز گاهی در قالب بدی فرو میرود. «استر» از طریق گناه آموزش میبیند. و درد و رنج درونی، به او شایستگی و برازندگی میبخشد. بااین وصف پیوریتنها، این آدمهای خوب، که در اعتقاداتشان سختگیر و انعطافناپذیرند به دیو و دد تبدیل میشوند.
هاثورن که مانند هرمان ملویل از اندیشههای امرسون تأثیرپذیرفته، نویسندهایست سمبولیست، که از امرسون و هرمان ملویل بدبینتر است و به گمان او در همهی جوامع بشری استبداد پیروز است، و هر ظلمی که از بین برود ظلم دیگری جای آن را میگیرد. اما « اما گناهی که ما آن را از همه چیز در جهان بدتر و سیاهتر میشماریم، یکی از عناصر آموزش انسانی است، که از طریق آن میتوان به آموزش و تربیت دست یافت.»
منبع
رمانهای کلیدی جهان
دومینیک ژنس
ترجمه دکتر محمد مجلسی
نشر دنیای نو
چاپ پنجم
صص227-229
مطالب مرتبط
-
لذتِ کتاببازی1 ماه پیش
«کمونیسم رفت ما ماندیم و حتی خندیدیم»: امر سیاسی یعنی امر پیشپاافتاده
-
لذتِ کتاببازی3 هفته پیش
رمان «بر استخوانهای مردگان» نوشتۀ اُلگا توکارچوک: روایتِ خشمی که فضیلت است
-
سهراب سپهری1 ماه پیش
بریدهای از کتاب «برهنه با زمین» اثر سهراب سپهری
-
لذتِ کتاببازی2 هفته پیش
«صید ماهی بزرگ» نوشتۀ دیوید لینچ: روایتِ شیرجه به آبهایِ اعماق
-
درسهای دوستداشتنی3 هفته پیش
والاترین اصالت «سادگی» است…
-
هر 3 روز یک کتاب2 هفته پیش
جملههایی به یادماندنی از نغمه ثمینی
-
درسهای دوستداشتنی4 هفته پیش
هیچکس به آنها نخواهد گفت که چقدر زیبا هستند…
-
نامههای خواندنی2 هفته پیش
بریدههایی از «نامههای گوستاو فلوبر»