شعر امروز
ما آدم‌های بدی نبودیم فقط می‌ترسیدیم…
ما آدم‌های بدی نبودیم فقط می‌ترسیدیم…
ما خسته بودیم
برای همین یک‌نفس می‌دویدیم
تا خودمان را برسانیم به جاودانگی
_آن خانۀ پر اتاق_
و جیرجیرهای ابدیِ تاریکی
ما عاشقِ هیچکدام از این مردها نبودیم
فقط می‌ترسیدیم
و به دریا نمی‌رسیدیم
ما خسته بودیم
برای همین یک‌نفس می‌دویدیم
تا به پاسخ‌هایی ساده‌تر رسیده باشیم
به اینکه بهتر است
آب‌هایی بمانیم در تُنگ
تنگ‌هایی بمانیم بی‌آب
مگر چقدر می‌شود
به یک ماهیِ راهی
دل خوش کرد؟
ما آدم‌های بدی نبودیم
فقط می‌ترسیدیم
و ملخ‌هایی می‌شدیم
که هجوم می‌بردیم به مزرعه‌ها
هجوم می‌بردیم به قداست بی‌لک میوه‌ها
هجوم می‌بردیم به ژتون‌های غذا
هجوم می‌بردیم به باجه‌های بانک
آیا عدالت همین نیست؟
وقتی هیچکس صدایت را نمی‌شنود
جز میکروفن‌هایی که روی قلبت کار گذاشته‌اند
نه برای درک زنده بودنت
نه برای آن ماه که در تاریکی‌هایت داری
تا پوتین‌های پارۀ پر ریگت را بالا بیاورند
آیا عدالت همین نیست؟
که ما انارهایی باشیم بر شاخه
سیلی‌هایی که درخت با آن
صورتش را سرخ می‌سازد؟
آیا عدالت همین نیست؟
مقابل آن سفرۀ شام
که تا می‌آیی یک لقمه بیشتر برداری
خودش را جمع می‌کند
با خورشیدی
که نمی‌تواند شب را از ریشه دربیاورد؟
ما آدم‌های بدی نبودیم
فقط می‌ترسیدیم و می‌خواستیم
سهممان کمی بیشتر باشد
اما وقتی هیچ‌چیز هیچ چیز را تمام نمی‌کند
عزیزم
این دکمه‌های براق را
که از سر آستین‌های «فروغ» کنده‌ای
دوباره به شومیز شعرهای ابریشمی او برگردان
دزدی هم باید دلیل بهتری داشته باشد
ما خسته بودیم
برای همین دیگر نمی‌دویدیم
و روی تنور تخت‌هایمان سرد می‌شدیم
و پشت نیمکت فست‌فودی‌های ساده
از دهن می‌افتادیم
ما عاشق نبودیم
و دیگران را با تعارفاتی از این دست
دلخوش می‌کردیم:
عزیزم من فکر می‌کنم
این ساندویچ که روی میز است
برای یک نفر زیادی باشد
نصفش را هم تو گاز بزن هم‌تاریکی
منبع
مجموعه شعر کافه کاتارسیس
آیدا گلنسایی
نشر آن‌سو
ویراست دوم
صص 73-76
ما آدم‌های بدی نبودیم فقط می‌ترسیدیم…
مطالب بیشتر
- ورق پاره‌های زندان نوشته بزرگ علوی
- نگاهی به رمان داغ ننگ اثر ناثانیل هاثورن
- تهنیت تولد دکتر محمد دهقانی
- کافکا در کرانه نوشته هاروکی موراکامی
- انواع عشق در اشعار نزار قبانی
- انتشار ویراست دوم مجموعه شعر کافه کاتارسیس
کافهکاتارسیس «هشتساله» شد…
میخواهم با هرآنچه مرا در برگرفته یکی شوم…
رمانی نامهنگارانه دربارۀ همسر اول دیهگو ریورا، نقاش مکزیکی
چرا حافظ پر آوازهترین شاعر جهان است؟
نوروز بمانید که ایام شمائید…
-
لذتِ کتاب‌بازی1 ماه پیشنامهات رسید، دختر!
-
شعر جهان4 هفته پیششعری از پابلو نرودا برای «معصومه کریمی»
-
تحلیل داستان و نمایش‌نامه4 هفته پیشنگاهی به رمان «بچه‌آهو» اثر ماگدا سابو
-
موسیقی بی کلام2 هفته پیش«نازنینِ ناتمام» اثر مزدافر مؤمنی
-
موسیقی بی کلام1 ماه پیشما هیچ، ما نگاه…
-
تحلیل نقاشی4 هفته پیشنگاهی به چند نقاشی پل سزان
-
به وقتِ شنیدنِ شعر1 ماه پیش«ارغوان» شعر و صدا: هوشنگ ابتهاج
-
موسیقی بی کلام2 هفته پیشنرم نرمک می‌رسد اینک بهار…