نمایش‌نامۀ «کسی می‌آید» اثر یون فوسه: آینه‌ای برای صداها! آیدا گلنسایی: یون فوسه، نمایش‌نامه‌نویس نوروژی، که برندۀ جایزۀ نوبل 2023…
جمله‌هایی به یادماندنی از نغمه ثمینی «لباس جایی است که فرهنگ‌ها برای حضور فیزیکی بدن‌ها در جامعه تصمیم می‌گیرند. بی‌دلیل…
بریده‌هایی از «نامههای گوستاو فلوبر» «نماینده‌های مردم جماعت رقت‌انگیزی از خودفروخته‌ها هستند. نیت‌شان منفعت شخصی است و تمایل به فرومایگی…
دیوید لینچ: باید خشم را بشناسی بی‌آنکه اسیرش شوی خوب است هنرمند درگیری و استرس را درک کند. می‌توانی از…
مدیتیشن «تعادل هفت چاکرا» همراه با طاهره خورسند
رمان «بر استخوان‌های مردگان» نوشتۀ اُلگا توکارچوک: روایتِ «خشمی که فضیلت است.» آیدا گلنسایی: اریک امانوئل اشمیت در نمایش‌نامۀ خیانت…
شاعر افتضاح، داستان‌نویس بد مارگارت اتوود، نویسنده برجسته کانادایی که در حال نگارش خاطرات خود است، گفت که به دلیل…
هیچ‌کس به آن‌ها نخواهد گفت که چقدر زیبا هستند...
«کمونیسم رفت ما ماندیم و حتی خندیدیم»: امر سیاسی یعنی امر پیش‌پاافتاد آیدا گلنسایی: کمونیسم رفت ما ماندیم و حتی…
تغییرات سبکی و سیر تکاملی آثار پابلو پیکاسو در طول دوران زندگی یک هنرمند، انتظار می‌رود که سبک و موضوع…