و فکر می‌کنی که سیب‌های این درخت به تمام دست‌های سبد شده می‌رسند
«قهرمان قلابی» با صدای محمد عارفی‌فر
قهرمان قلابی
چقدر زل می‌زنی به ظلمت؟
چقدر تاریکی را می‌کوبی عزیزم؟
روز باز نمی‌شود
روشنایی شایعه‌ای بود که در شهر پیچید
و شمع‌ها تشدید خاموشی‌اند
از شکاف ِتولد
می‌افتی روی غلتک تنهایی
زندگی می‌کنی
بی‌چراغی روشن مانده حتی در اعماق
زندگی می‌کنی
زیر سایه‌ی ِمتین یأس
و با اینکه می‌دانی هیچ‌کس
پشت این تصویرها نیست
که آینه یادآوری می‌کند
برای نجات مرتب اسم اعظم را می‌بری
و می‌دوی
آنقدر که از گور هم می‌گذری
و دیگر مرگ برایت آهنگی نیست
که گربه‌ها را می‌رقصاند
آنقدر که می‌رسی به ریشه‌‌ها
و فکر می‌کنی که سیب‌های این درخت
به تمام دست‌های سبد شده می‌رسند
و فکر می‌کنی
به آن شب روان‌پریشی
که قرص ماه را قطع نمی‌کند
و به اعصابِ آرام اقیانوس
و فکر می‌کنی هنوز صدای گنجشک‌ها را
از پشت پنجره جمع نکرده‌اند
و تنهایی کیهانی‌ات را
توانایی در تحمل شکست می‌نامی
تا قهرمانی قلابی باشی
که از قلع و قمع آسیاب‌های بادی
برگشته است
زندگی می‌کنی و درخت به درخت
تبرتری
زندگی می‌کنی
بی‌حتی یک کف دست فردا
منبع
کافه کاتارسیس
نشر آن‌سو
«قهرمان قلابی» با صدای محمد عارفی‌فر
من فکر می‌کنم هرگز نبوده قلب من این‌گونه گرم و سرخ...
نگاهی به کتاب «خطابه‌های برندگان جایزۀ نوبل ادبیات» ترجمۀ رضا رضایی آیدا گلنسایی: بزرگ‌ترین شاعران…
شبیه به مجتبی مینوی! مرتضی هاشمی‌پور محمد دهقانی، نویسنده و منتقد ادبی را از پویندگان…
نگاهی به آثار نقاش بلژیکی: «جیمز انسور» «جیمز سیدنی ادوارد» که با نام «جیمز انسور»…
جمله‌هایی به یادماندنی از نغمه ثمینی «لباس جایی است که فرهنگ‌ها برای حضور فیزیکی بدن‌ها…
«صید ماهی بزرگ» نوشتۀ دیوید لینچ: روایت شیرجه به آب‌هایِ اعماق آیدا گلنسایی: در کتاب…
