وقتی دنیا را آفرید حتم دارم
که خود را توی هچل انداخت.
ماهی فریاد می‌زند: ای خدا مرا کور نکن.
نگذار وارد تور شوم.
ماهیگیر فریاد می‌زند: خدایا ماهی را کور کن.
وادارش کن وارد تور شود.
خدا به کدامش گوش کند؟
گاهی حرف ماهی را گوش می‌کند
و گاهی حرف ماهیگیر را.
و این‌جوریست که دنیا می‌چرخد…
برگرفته از کتاب
آخرین وسوسهی مسیح
نیکوس کازانتزاکیس
ترجمه صالح حسینی
انتشارات نیلوفر
مطالب مرتبط
من فکر می‌کنم هرگز نبوده قلب من این‌گونه گرم و سرخ...
نگاهی به کتاب «خطابه‌های برندگان جایزۀ نوبل ادبیات» ترجمۀ رضا رضایی آیدا گلنسایی: بزرگ‌ترین شاعران…
شبیه به مجتبی مینوی! مرتضی هاشمی‌پور محمد دهقانی، نویسنده و منتقد ادبی را از پویندگان…
نگاهی به آثار نقاش بلژیکی: «جیمز انسور» «جیمز سیدنی ادوارد» که با نام «جیمز انسور»…
جمله‌هایی به یادماندنی از نغمه ثمینی «لباس جایی است که فرهنگ‌ها برای حضور فیزیکی بدن‌ها…
«صید ماهی بزرگ» نوشتۀ دیوید لینچ: روایت شیرجه به آب‌هایِ اعماق آیدا گلنسایی: در کتاب…