خوشحالم سبب آزار تو نیستم
شادم که تو آزارم نمی‌دهی
زمین سنگین، از زیر پاهای من
به جایی نخواهد رفت
می‌توانیم در کنار هم آسوده باشیم
بیآنکه واژه‌ها را بی‌حساب و کتاب کنار هم بچینیم
و زمانی که بازوی‌مان به هم خورد
با موج خیزان شرم بالا نرویم
خوشحالم اگر تو را ببینم در برابرم
با زنی دیگر در آغوشت
بیآنکه دلم را به درد آوری
و تو در لهیب خشم نشوی
زمانی که من دیگری را می‌بوسم
می‌دانم هرگز نام مرا به مهربانی نمی‌خوانی
و روحم را به نرمی نمی‌نوازی، چه روز چه شب.
کسی در سکوت کلیسا
برای من و تو هاله لویا نخواهد خواند
سپاس تو را از ژرفای جان
سپاس برای شب‌هایی که در آرامش گذراندم
سپاس برای وعده‌های دیداری که با من نگذاشتی
برای قدم‌هایی که زیر ماه با من نزدی
سپاس می‌گویم تو را
بپذیر سپاس غمگنانه‌ام را
زیرا که هرگز
سبب آزار من نشدی
همان‌گونه که من موجب آزارت نبودم
1915
سودای کولی‌وار
مارینا تسوِ تایوا
ترجمه‌ی احمد پوری
صص34-33
ویلیام فاکنر: هنرمند هيچ اخلاقی نمی‌شناسد مصاحبه‌کننده‌ای از فاکنر می‌پرسد: نويسنده چگونه رُمان‌نويس جدی می‌شود؟…
بریده‌ای از کتاب آسایش نوشتۀ مت هیگ به دلیل انعطاف‌پذیری عصبی، مغز ما براساس چیزهایی…
چرا «گلابی» مهم است؟ گلابی از زمان ماقبل تاریخ با ما بوده است، حتی برش‌های…