بهترین چیز در یک پیروزی بزرگ آن است
که فاتح را از ترس شکست آزاد می‌سازد.
او ممکن است با خود بیندیشد که:
« چرا من هم نباید یکبار شکست بخورم.
من اکنون به اندازه‌ی کافی مقتدر هستم
که شکست را تحمل کنم»
…………………………………………….
مطالب مرتبط:
«کمونیسم رفت ما ماندیم و حتی خندیدیم»: امر سیاسی یعنی امر پیش‌پاافتاد آیدا گلنسایی: کمونیسم…
«رازهای سطح» مستندی جذاب دربارۀ مریم میرزاخانی مریم میرزاخانی ۲۲ اردیبهشت سال ۱۳۵۶ متولد شد.…
پنج دلیل که ادبیات ایران در جهان جدی گرفته نمی‌شود آیدا گلنسایی: بسیاری از آثار…