بهترین چیز در یک پیروزی بزرگ آن است
که فاتح را از ترس شکست آزاد می‌سازد.
او ممکن است با خود بیندیشد که:
« چرا من هم نباید یکبار شکست بخورم.
من اکنون به اندازه‌ی کافی مقتدر هستم
که شکست را تحمل کنم»
…………………………………………….
مطالب مرتبط:
پنج دلیل که ادبیات ایران در جهان جدی گرفته نمی‌شود آیدا گلنسایی: بسیاری از آثار…
رمان «دشمن عزیز» نوشتۀ جین وبستر: دعوت به مذهبی مبارزتر! آیدا گلنسایی: رمان دشمن عزیز…
نگاهی به رمانِ «هیچ دوستی به جز کوهستان» نوشتۀ بهروز بوچانی آیدا گلنسایی: «هیچ دوستی…
بریده‌هایی از خطابۀ نوبل ماریو بارگاس یوسا «به روشنی به یاد می‌آورم که تبدیل شدن…